Kinderen zijn een geschenk. Als moeder van een groot gezin kon en kan ik dat volmondig beamen. Toen ik zelf moeder werd, waren er ook al mensen die daar heel anders over dachten. Maar voor mij hebben kinderen er altijd bij gehoord, al had ik niet van tevoren bedacht dat ik zeven kinderen zou krijgen, met één was ik al heel erg druk. 🙂
God zei er ook wat over toen Hij de mens schiep. Hij gaf de opdracht aan de mens om vruchtbaar te zijn en talrijk te worden. Maar zeker in deze tijd is het helemaal niet meer zo logisch. Mensen genoeg op de wereld. En het gezin als hoeksteen van de samenleving? Dat is tegenwoordig ook wel anders.
Hoe kan dat, wat zit daar achter? Of is het gewoon met je tijd meegaan en verandert daarom ook het het zicht op dit onderwerp? Maar waarom?
Vorige week zag ik een kort filmpje, en dat verwoordde voor mij de kern. Je moet dan even een eindje uitzoomen en in de ‘overview stand’ zie je processen en gebeurtenissen ineens in perspectief. Het grotere plaatje werd mij op een nieuwe manier weer duidelijk.
Als christen weet ik natuurlijk dat zolang de wereld bestaat, er al een strijd gaande is tussen goed en kwaad. Dat begon in het paradijs: Adam en Eva luisterden naar de slang met alle gevolgen van dien. De slang spiegelde hen voor dat ze als God konden zijn. En daarna (of daarmee) begon de ellende; verlaat je de positie en het plan wat God heeft en het gaat faliekant mis.
Het vruchtbaar en talrijk worden werd ineens gecompliceerder; ‘met smart kinderen baren’ is een gevolg van de zondeval. Evenals de positie die de vrouw vaak heeft gehad in het verleden, onderdrukt, niets waard en bezit van de man, alleen nodig om de hem kinderen te geven – en in veel gebieden op aarde is dat nog steeds zo. ‘De man zal over u heersen’ zie je als vloek echt daarin terugkomen.
De duivel is niet alleen de leugenaar maar ook de mensenmoordenaar van het begin af. De eerste moord liet dan ook niet lang op zich wachten: Kain sloeg zijn broer Abel dood. Adam en Eva, die de volmaaktheid in het paradijs mee hadden gemaakt, zijn ouders van een vermoord kind. En van een kind die een moordenaar is geworden. Het ‘als God zijn’ pakte niet zo goed uit! En de duivel kreeg wat hij wilde.
Dit is mijn lichaam
En nu kom ik bij de kern, wat zo raakt aan wat er gebeurt in de maatschappij van vandaag. Je ziet er de hand in van de duivel: de leugenaar en mensenmoordenaar. Precies dat zit er achter de slogan: ‘Baas in eigen buik’. Die vrouwen zeggen: ‘Dit is mijn lichaam’ en ik kan ermee doen wat ik wil. Een baby als een klompje cellen, als een gezwel waar je van af wil. En zo wordt abortus voorgesteld als een mensenrecht, als een verworvenheid en oplossing. Soms al wettelijk toegestaan tot en met de negende maand. Tot de geboorte inderdaad. (After birth abortion kan ook nog, mocht je een afwijking over het hoofd hebben gezien).
Ook het verlaten van het concept ‘huwelijk tussen man en vrouw’ zoals God het van het begin heeft bedacht, komt uit de koker van de leugenaar. Op een natuurlijke manier kinderen krijgen is dan niet mogelijk. De oplossingen lijken op het eerste gezicht heel liefdevol, maar drijven de maatschappij steeds verder van Gods bedoeling af. Er komen eigenlijk alleen maar problemen bij: babies die je kunt kopen op ‘bestelling’ bij de draagmoeder, vaak een vrouw in financiële problemen; of een vrouw in transitie om man te worden, zij laat de baarmoeder nog even zitten – met de illusie dat een man ook kinderen kan baren, alsof alles maakbaar is. Terwijl we weten dat er vrouwen zijn die nooit kinderen zullen krijgen, hoe graag ze ook moeder willen worden.
We hebben de autonomie over onszelf afgeroepen maar weten niet dat we slaaf zijn van de duivel en precies doen wat hij wil. Helemaal gebrainwashed met leugens. Dit is mijn lichaam, ik mag ermee doen wat ik wil; wat erin groeit, dat mag ik weghalen, aan een ander verkopen, doden, als ik dat nodig vind. Het is de eucharistie van de duivel. Kinderoffers. Met in het verlengde daarvan de kinderhandel met het misbruik in alle gradaties die je kunt bedenken.
Hoe anders zijn qua inhoud de woorden van Jezus: Dit is mijn lichaam, dat voor jullie verbroken wordt. Zijn lichaam geeft leven. De Messias die direct na de zondeval in Genesis 3 al beloofd was, is Iemand die precies de tegengestelde kenmerken van de duivel heeft. Hij is een redder. Hij néémt het leven niet maar gééft Zichzelf. Zo gaf Hij Adam en Eva in Zijn genade Seth als troost voor het verlies van Abel. God de Schepper staat voor het leven, en door Zichzelf op te offeren, kunnen mensen weer tot leven komen. Omdat Hij de waarheid is, mogen we hier zeker van zijn.
Maar ook: in Hem leven wij en bewegen wij… ook de ongelovigen zouden direct stoppen met leven als Jezus niet alle processen op aarde in de hand had.
En wij moeders?
Zo zijn moeders ook bedoeld als levengeefsters, de betekenis van de naam ‘Eva’. Hoe bijzonder is het dat op het moment dat zaadcel en eicel samensmelten, dit gepaard gaat met licht. Ook dit komt overeen met de Bijbelse boodschap: ‘In het Woord was het leven en het leven was het licht van de mensen’ (Joh.1: 4). Het maakt daarmee direct een einde aan de discussie wanneer je kunt spreken van ‘leven’ in de baarmoeder. Dat begint bij de samensmelting van eicel en zaadcel; op dat moment is ook de geest van het nieuwe mensje aanwezig.
Babies in de buik van de moeder zijn mensjes in de dop, die zij in haar lichaam mag beschermen en voeden. Het is nieuw leven dat zij draagt en waar ze verantwoordelijk voor is. Volkomen afhankelijke mensjes maar o zo waardevol en kostbaar.
De verbondenheid die elke moeder kent met haar kind, die zegt ook hoe God ons ziet als Zijn kinderen. Wat een onverbrekelijke band is dat. Zelfs als een kind wegloopt, dan blijft het toch je kind. Ik weet uit ervaring hoe diep dat gaat, maar ook hoe blij je bent als de breuk hersteld wordt. Een bemoediging, dat als kinderen afgedwaald zijn van hun hemelse Vader, dat het kindschap nooit ongedaan gemaakt kan worden.
Laten we de leugens afleggen, de waarheid omarmen en het leven vieren, ook als het zich soms onverwacht aandient. Jezus heeft de kinderen lief, ze zijn een parel in Gods hand. Uit de mond van kleine kinderen komt de lof voor God. En als je één van hen verleidt, zodat ze de verkeerde keuze maken, dan was het beter geweest als een molensteen om je hals was gedaan en je in de zee was geworpen. Zo belangrijk zijn kinderen in Gods ogen.
Het is in deze tijd niet gemakkelijk om kinderen op te voeden. De wereld is allang geen paradijs meer en voor veel mensen de reden om niet eens aan kinderen ‘te beginnen’. Maar God heeft beloofd dat Hij de hele schepping weer zal herstellen. Ook onze kinderen hebben daarin een plek. Bid daarom volhardend voor je kinderen die nog niet gered zijn. Want God is genadig en wacht met komen omdat Hij niet wil dat er iemand verloren zal gaan!
Wat een zegen dat God elk moederhart kent, elk kind kent, ook als het afgedwaald is. Wij weten vaak niet wat we zullen bidden, maar God is groter dan onze gedachten en de Geest bidt voor ons, dat onze kinderen ook het Leven zullen omarmen. En uiteindelijk behouden in het hemels koninkrijk aan gaan komen.
