Als tiener had ik heel groot het gedicht van de voetstappen op mijn muur hangen. Ik heb daar veel troost uit gehaald. Het besef dat God met je meegaat en dat Hij je draagt als je het moeilijk hebt dat was zo troostend. Ik ben nooit alleen.
Toch voelde het soms wel zo. En nog kan ik wel eens aanmodderen en doorlopen met mijn pijn en verdriet. Dan vertel ik in gebed wel wat mij pijn doet en breng ik het bij de Heer, zoals we dat zo mooi kunnen zeggen. Maar ik neem het dan alsnog weer met me mee. Het is mijn last.
Wat ik zo bijzonder vind aan de Psalmen is dat de dichter vanuit de put tot God roept. Hij roept tot God om recht. ‘Ziet U mij niet?’ ‘Waar bent U?’
Hij brengt zijn verdriet niet bij God maar roept tot God om recht en om gezien te worden.
Als ik het moeilijk heb, heb ik vaak niet de kracht om naar God toe te gaan en mijn last bij Hem te brengen. Ik ga gebukt en heb geen energie om op te staan.
Wat ik heb mogen ervaren is dat Jezus juist dan dichtbij mij ís. Ik hoef Hem niet op te zoeken. Hij is er al. En Hij vraagt mij toestemming nog dichter bij te mogen komen. Hij wil naast mij zitten in dat hoekje waar mijn pijn weggestopt zit en Hij kruipt naast me op de grond en huilt met mij mee.
Dat is waar de psalmdichter ook telkens weer op uit komt. God is er wél. Hij ziet mij. Hij hoort mij. Hij bewijst mij Zijn trouw ook als ik twijfel.
Waar zit jouw pijn? Waar zit jouw angst? Waar zit jouw verdriet? Zit je daar nog alleen of mag Jezus naast je komen zitten en Zijn arm om je heen slaan? Hij huilt met je mee. Jouw verdriet is Zijn verdriet. Dat is echte troost.
Doe je met me mee?
Sluit je ogen en adem diep in en uit. Waar voel jij jouw verdriet, twijfel of pijn in je lijf?
Vraag Jezus om naast je te komen zitten. Geef Hem toestemming om jouw verdriet, twijfel of pijn aan te raken.
Wat gebeurt er nu bij jou van binnen? Wellicht is het niet ineens verdwenen maar in aanwezigheid van Jezus verandert er wel wat.
Ik hoef mijn pijn, strijd en verdriet niet meer alleen te dragen. Hij is erbij. En als het me kan overspoelen kan ik terugdenken aan het moment dat Hij naast me kwam zitten en mag ik mijzelf eraan herinneren dat ik er niet alleen voorsta.
Uitdaging week 2:
Neem deze week de tijd om in stilte na te denken over de machtige daden van de Heer. Schrijf ze op in je dagboek of op een papiertje wat je in je Bijbel kan stoppen. Schrijf een aantal dingen op die God voor jou heeft gedaan, een aantal gaven die je van Hem hebt ontvangen en momenten waarop je Zijn genade en goedertierenheid voor jou mocht ervaren.
Leesplan week 2:
Weekvers week 2:
