Een van de grootste gevaren die ik op dit moment zie in onze Christelijke cultuur is de voortdurende invloed van het welvaartsevangelie. Dat is de leer en het geloof dat Hij jou ook zal zegenen met rijkdom, gezondheid en welvaart wanneer jij je leven voor de Heer leeft. Wanneer wij echter zelf de Bijbel lezen en goed kijken naar de levens van hen die trouw aan onze Heer leefden, zien we dat dit gewone mannen en vrouwen waren die tegenstand in hun leven ervaarden, dagelijks op de Heer moesten vertrouwen en zich vastklampten aan Zijn beloftes. Zij verzetten zich tegen de verleiding van de wereld om zich anders voor te doen dan wat zij in werkelijkheid waren: volledig van Hem afhankelijk.
Mozes is hier een prachtig voorbeeld van. Opgevoed als prins aan het Egyptische hof had hij de wereld aan zijn voeten. Als aangenomen zoon van een Egyptische prinses had Mozes een makkelijk leventje kunnen leiden, een leven in luxe, macht en rijkdom. Hij had gezien wat de wereld hem te bieden had en toch keerde hij terug tot zijn ware afkomst en liet het paleis en het makkelijke leven achter zich.
Waarom? Het antwoord vinden we in Hebreeën 11:26. “Hij beschouwde de smaad van Christus als grotere rijkdom dan de schatten in Egypte, want hij had het loon voor ogen.”
Als iemand die alles had wat de wereld te bieden had, kende Mozes de oppervlakkigheid van de wereldse schatten als geen ander en hij verlangde naar ware eeuwige schatten in plaats van tijdelijke rijkdommen. Daarom koos hij ervoor zijn ogen op God te richten in plaats van op de wereld en die keuze maakte alle verschil in zijn leven.
Mozes liet zijn bevoorrechte wereldse leven achter zich en keek nooit weer om. Hij wilde ware vrijheid, vrijheid die alleen in God gevonden kan worden.
Mozes koos geloof over financiële zekerheid. Ik heb me vaak afgevraagd hoeveel invloed zijn biologische ouders in zijn jongste jaren op hem gehad zouden hebben. Hun geloof was immers zo sterk dat zij hem in geloof in de rivier de Nijl legden en erop vertrouwden dat God hem zou bewaren.
In vers 27 zien we dat Mozes opgroeide als een man die in geloof wandelde, evenals zijn Israëlitische ouders. Door het geloof liet Mozes Egypte achter zich en ging hij vol vertrouwen op God het onbekende tegemoet.
Ik geloof dat velen van ons op dit moment ook op een kruispunt staan. Gaan wij vertrouwend op God de weg van het geloof en klampen wij ons vast aan Zijn beloftes, of vinden we het prima om in ons eigen ‘Egypte’ te blijven en verkiezen we tijdelijke rijkdom boven eeuwige schatten?
Wij moeten, net als Mozes, onze ogen op ons eeuwige loon gericht houden, ongeacht de gevolgen. Deze wereld is niet ons thuis. Laten wij niet worden als die generatie Israëlieten die Mozes uit Egypte leidde, maar die naar hun oude leven verlangden in plaats van naar de nieuwe vrijheid die zij in God verworven hadden.
Dat was een generatie die constant twijfelde en God niet vertrouwde. Ook al zagen zij Gods machtige wonderen met hun eigen ogen, nog steeds twijfelden ze of Hij hen wel zou kunnen beschermen toen de tijd eenmaal gekomen was om over te steken naar hun langverwachte beloofde land. Laten wij van hun fouten leren en er wél voor kiezen te leven door het geloof. Laten we net als Mozes onze ogen gericht houden op wat er werkelijk toe doet en moedig voorwaarts gaan in de wetenschap dat onze God elke stap met ons meegaat. Dat betekent niet dat wij in het nieuwe land geen reuzen tegen zullen komen, maar het betekent dat wij er niet alleen voor staan.
“Wees sterk en moedig, schrik niet en wees niet ontsteld, want de HEERE, uw God, is met u, overal waar u heen gaat.” Jozua 1:9
Heb God groots lief!
