Ken je die filmpjes die helemaal inzoomen tot de macht 10, tot de kleinst mogelijke cel? En daarna zoomen ze weer uit tot zover onze kennis reikt? Wat ik daar zo bijzonder aan vind is dat heel veel vormen en ‘bouwstenen’ van het leven op elkaar lijken. Van het hele kleine tot het hele grote. Ik ben geen natuurkundige dus ik kan het niet zo goed uitleggen zoals mijn vader zou kunnen, maar ik vind het wel fascinerend om te zien. Door dat soort filmpjes krijg ik altijd het idee dat ik mijn leven weer in perspectief zie. Ik realiseer me dat ik een onderdeel ben van iets veel groters en tegelijkertijd gebeurt er zoveel in mijn lijf waar ik me helemaal niet bewust van ben.
Aan dit beeld moest ik denken toen ik nadacht over dit eerste hoofdstuk van de brief van Petrus. Petrus schrijft over een realiteit die we niet kunnen zien. Als je midden in de ellende zit van het dagelijkse leven, van vervolging, onderdrukking en lijden, dan heb je het nodig om even uit te zoomen. Om je blik te verruimen van je eigen nare omstandigheden, naar het grotere plaatje.
Petrus spreekt over ‘opnieuw geboren’, ‘levende hoop’, ‘opstanding uit de doden’, ‘onvergankelijk’, ‘onbevlekt’ en ‘onverwelkelijk’. Hij schrijft aan de gelovigen in de verstrooiing die het zwaar hebben en hij helpt hen om hun blik op het grote plaatje te richten. Weg van het ‘nu’ waarin geen hoop gloort.
Petrus heeft jaren met Jezus gewandeld. Ik kan me voorstellen dat hij af en toe een glimp van dat grotere plaatje heeft opgevangen maar meest van de tijd zal hij geworsteld hebben met het begrijpen en het volgen van Jezus. De volgelingen van Jezus waren vaak bezig met hele aardse dingen, zoals wie de belangrijkste was en of er wel genoeg te eten was die dag. Ze keken zo vaak naar het ‘nu’ en dat niet in het licht van het grotere geheel. Petrus heeft dat moeten leren.
Ook wij mogen dat leren. Wij mogen leren om dat grotere plaatje te zien en niet te veel bezig te zijn met alle aardse zorgen. Maar om ons te richten op het onvergankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke wat voor ons ligt. Als je het moeilijk hebt, leer dan van Petrus. En als dat moeilijk is, zoek dan andere gelovigen op die jou kunnen helpen je blik op het onvergankelijke te richten. Want dat komt ons niet aanwaaien. Dat vraagt volharding. En volharding leren we door moeilijke momenten heen. In die moeilijke momenten worden we door het vuur gelouterd, de vuile dingen komen bovendrijven en die kunnen verwijderd worden (1 Petrus 1:6-7). Door dit proces worden we geheiligd.
In mijn werk als integratief coach mag ik vaak met mensen een stukje mee wandelen in dat proces van loutering en heiliging. We maken allemaal moeilijke dingen mee in ons leven, maar de manier waarop we daarmee omgaan maakt zo’n verschil. Wenden we ons tot God of raken we verbitterd en keren we ons van Hem af? Als we de moed hebben om ons tot God te keren, dan kan Hij zoveel mooie dingen doen door de moeilijkheden heen. Afgelopen week getuigde een jonge vrouw van zo’n zwarte periode in haar leven waarin ze zich zo eenzaam en donker had gevoeld, dat het voelde alsof ze een mes in haar rug kreeg. Door het hele proces heen is God bij haar geweest en nu heeft ze een getuigenis kunnen geven, dat het dankzij God en Zijn genade en liefde is dat ze nog leeft.
1 Petrus 1:13
Omgord daarom de lendenen van uw verstand, wees nuchter en hoop volkomen op de genade die u gebracht wordt in de openbaring van Jezus Christus. (HSV)
Houd je verstand er dus bij en let goed op. Vertrouw er helemaal op dat God goed voor jullie zal zijn op de dag dat Jezus terugkomt. (BB)
Laat je niet te veel leiden door je emoties en gevoelens. Stop ze niet weg, neem ze waar én let op en houd je verstand erbij! Wijs jezelf en elkaar op het grote plaatje: hoop op God en de dag dat Jezus terugkomt. Laat je leven, dwars door de moeilijkheden heen, een getuigenis van Gods liefde en grootheid zijn.
