De twee groepen liggen tegenover elkaar in de loopgraven. Misschien ken je het verhaal wel. Het is kerstavond 1914 en aan de kant van de Duitsers worden kerstbomen opgetuigd en branden er lichtjes. Er wordt een chocoladetaart gestuurd naar het Britse front en er klinken kerstliederen over en weer. Er wordt samen kerst gevierd. Een moment van vrede in het niemandsland tussen de loopgraven. De gewone soldaten zagen elkaar even als medemens. Iets wat na deze eerste kerst niet meer is voorgekomen.
Ik vind het een inspirerend en typerend verhaal. We kunnen ons allemaal ingraven in onze loopgraven van onze mening tegenover de ander. Misschien is onze loopgraaf wel gegraven zodat we niet oog in oog hoeven te staan met onze pijn. In deze wereld waarin we leven graven we allemaal loopgraven en proberen we ons af te schermen van elkaar. En dan is daar ineens kerstavond.
Kerstavond wijst terug naar het moment dat Jozef en Maria op zoek gingen naar een plek om te kunnen rusten. Waar de bevalling kon beginnen en het veilig was voor Maria om haar kind te krijgen. Maar er was geen plek. Betlehem was vol.
Uiteindelijk was er een plek buiten de stad, een plek waar de herders verbleven. Herders stonden niet hoog in aanzien in die tijd. Het waren ruwe mannen en ze stonken naar schaap.
In de tijd dat de Romeinen de baas waren in het land en Israël bezet was, kwam de Vredevorst om vrede te brengen. Er was geen plaats voor Hem in de stad. Maar degenen die openstonden voor Zijn komst waren buiten in het veld en hielden de wacht.
Ineens werd de hemel fel verlicht en zongen de engelen:
Eer zij aan God in de hoogste hemelen, en vrede op aarde, in mensen een welbehagen. (Lukas 2:14)
Vrede op aarde.
De Romeinen waren niet ineens weg. Er waren nog steeds mensen met honger. Er werden nog steeds mensen onderdrukt. En toch zeggen de engelen ‘vrede op aarde’ want Jezus, de Vredevorst, is op aarde gekomen. En dat is het begin van de ware vrede, die alle begrip te boven gaat.
Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden. (Johannes 14:27)
De vrede die Jezus brengt is een vrede van binnen. Hij komt vrede brengen tussen God en de mensen. Hij brengt Zijn vrede aan ons mensen. Hij roept jou op om die vrede door te geven aan de mensen om je heen.
Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen Gods kinderen genoemd worden. (Mattheus 5:9)
Maar dat begint van binnen. Vrede in je hart. Laat Jezus de Vredevorst zijn in jouw leven.
‘Wees in geen ding bezorgd, maar laat uw verlangens in alles, door bidden en smeken, met dankzegging bekend worden bij God; en de vrede van God, die alle begrip te boven gaat, zal uw harten en uw gedachten bewaken in Christus Jezus. ‘ (Filippenzen 4:6-7)
Dat kleine kindje in die stal kwam om vrede te brengen. Niet door het wegsturen van de Romeinen, of het omverwerpen van dictaturen. Jezus doet alles anders. Hij begint in mijn hart. Hij begint in jouw hart. En op die manier verovert Hij hart voor hart de wereld.
In alles mag ik opkijken naar God. Ik mag alles bij Hem brengen. En dan zal Zijn vrede mijn hart vullen. Mijn leven is niet ineens op orde. De wereld om ons heen is nog steeds gebroken. Maar mijn hart zal vervuld zijn van Zijn vrede. Die vrede mag ik uitstralen en uitdelen. Want ik ben een kind van de Vredevorst. Ik ben een kind van God. Een kind van de vrede.
Leeft die vrede van God in jouw hart? Of zijn er nog gebieden in jouw leven waar onvrede heerst? Waar zorgen leven, onvervulde verlangens? Breng alles door bidden en smeken met dankzegging bij God. Laat Hem je hart bewaken. En wie weet ben jij in staat om vrede aan te reiken aan je vijand deze kerst, net als de Duitse en Engelse soldaten in die kerstdagen in 1914.
