Met alles wat Jezus deed, alles wat Hij ondernam, iedereen die Hij tegenkwam, elk gesprek dat Hij voerde liet Hij zien dat hij ons in gedachte had. Hij had kunnen eisen dat anderen voor hem op de knieën zouden gaan en Hem in alles zouden dienen, maar in plaats daarvan was Hij Degene die neerknielde naast de nederige. Hij was het Die naderde tot de verschoppelingen, Die aanzat met zondaren en de voeten van anderen waste.
De vraag die Jezus in Markus 10 stelt, vind ik prachtig. Je ziet deze vraag twee keer met slechts een paar verzen ertussen: “Wat wilt u dat Ik voor u doe?” (Markus 10:36, 51) In beide gevallen werd er iets van Jezus gevraagd, maar omdat deze mensen zulke verschillende beweegredenen hadden, was Jezus’ antwoord ook heel verschillend.
De eerste keer dat Jezus deze vraag stelde, vroegen twee van Zijn discipelen Hem om hen een ereplaats te geven; een plaats van autoriteit, erkenning en macht. Jezus kende echter de overleggingen van hun hart en wist dat deze vraag uit eigenbelang voortkwam. Ze zochten naar een manier waarop zij profijt konden hebben van het koninkrijk der hemelen en Jezus doorzag dit meteen en berispte hen. Hij herinnerde hen eraan dat autoriteit gepaard gaat met een grote verantwoordelijkheid – niet om verheven te worden, maar om alles te geven.
De tweede keer dat Jezus deze vraag stelde, was aan een blinde die de Heer om genade en genezing had gesmeekt. Deze keer beantwoordde Jezus de vraag met mededogen in plaats van met een berisping en Hij genas de man en bevrijdde hem van een leven in duisternis. Jezus openbaarde hiermee dat Zijn hart altijd klaarstaat om onze roep om hulp te beantwoorden en om herstel en genezing te geven. Jezus nadert tot ons wanneer we het tot Hem uitroepen.
Ik vraag me af of Jezus ons deze vraag liet horen om ons te laten weten dat we altijd bij Hem terecht kunnen met onze vragen, behoeften en zorgen. Zijn houding ten opzichte van ons is die van een dienstknecht die dichtbij komt om te luisteren, niet de houding van een meedogenloze heerser die macht uitoefent zonder persoonlijk bij ons betrokken te willen zijn. Hij heeft het beste met ons voor wanneer Hij vraagt: “Wat vraag je Mij in geloof te doen?”
Soms vragen wij iets van God wat overeenstemt met Zijn wil, Zijn hart en Zijn Woord en dan mogen we weten dat Hij Zich verheugt als ons geloof moedig in actie komt. Wanneer wij echter iets vragen wat onszelf dient, of zelfs wanneer wij iets vragen waarvan we niet begrijpen wat de gevolgen zouden zijn, herinnert Hij ons eraan dat er een andere weg is, een betere weg voor ons leven. God wil dat wij tot Hem komen zoals we zijn, of we het nou goed doen, of dat we hulp, vermaning, redding of genezing nodig hebben. Hij komt ons tegemoet, daar waar wij ons bevinden op onze geloofsreis, maar Hij houdt te veel van ons om ons daar te laten.
In Markus 10:45 lezen wij: “Want ook de Zoon des mensen is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en Zijn ziel te geven als losprijs voor velen.” Jezus kwam niet om te eisen en te overheersen, hoewel Hij dat wel zou kunnen. Hij vernederde Zichzelf en nam de gedaante van een knecht aan in Zijn omgang met anderen. Alles wat Jezus voor ons doet, is gedreven door liefde en genade om ons tot het ware leven te verheffen. Hij ging zelfs zo ver dat Hij aan het kruis gestorven is, om Zijn leven als losprijs voor ons te geven. Jezus geeft Zichzelf altijd aan ons en Hij wil ons leren Zijn voorbeeld te volgen.
Weet je wat zo wonderlijk is? Nog voordat wij een antwoord konden bedenken op Jezus’ vraag “wat wil je dat Ik voor je doe?” had Hij Zijn leven al gegeven zodat wij eeuwig leven, vrijheid, genezing, herstel, hoop, vergeving en de openbaring van Zijn liefde kunnen ontvangen. Nog voordat wij wisten dat wij Hem nodig hadden, had Jezus Zijn leven al voor ons gegeven. Hij, Die boven alles staat, als Dienstknecht voor allen… onze Heer en Heiland, Jezus Christus.
