Een aantal jaar geleden besefte ik dat ik veel te veel tijd aan sociale media spendeerde. Telkens wanneer ik droevig was, eenzaam of onzeker, wendde ik mij tot Twitter of Instagram om iets te posten waarmee ik wist dat ik de bevestiging zou krijgen waar ik zo’n behoefte aan had. Ik postte mijn bericht en ging zitten wachten op de likes en comments om zo aan mijn dagelijkse portie zelfvertrouwen te komen. Tijdens de veertigdagentijd van dat jaar stopte ik met sociale media. Ik hoopte dat ik door deze periode niet alleen mijn verslaving zou doorbreken, maar ook zou kunnen werken aan mijn verlangen naar bevestiging van andere mensen.
Na een paar weken voelde ik mij gefrustreerd en uitgeblust. Ik kon er maar niet achter komen wat er aan de hand was, maar ik was de hele tijd in een slecht humeur. Na een hevige discussie tijdens één van mijn favoriete colleges liep ik naar huis met het gevoel een totale mislukking te zijn. Toen besefte ik dat ik al mijn verlangen naar bevestiging had verplaatst van de sociale media naar mijn prestaties in de les. Ik had mijzelf een maatregel opgelegd en gehoopt dat die niet alleen mijn gedrag aan banden zou leggen, maar ook mijn hart zou veranderen. Die maatregel had niet de macht om mij te veranderen, maar kon slechts onthullen hoe diep de zonde in mijn hart verankerd lag.
Paulus herinnerde het volk van God eraan dat de wet niet in staat was hen te herstellen. Zij kon hen hun zondige natuur tonen, of de uitwerking van de zonde binnen de gemeenschap beperken, maar zij kon hen niet verlossen of rechtvaardigen. De wet kon de zonde niet verslaan, juist omdat het zondige mensen waren die de wet in zwakheid gebruikten en toepasten. Veel gesprekken die Jezus met de Farizeeën had kwamen niet voort uit hun liefde voor de wet, maar veel meer uit hun zondige toepassing ervan: om zichzelf te rechtvaardigen, anderen te verdrukken of zichzelf boven God te verheffen.
In deze adventstijd hebben wij dezelfde verwachting die Gods volk altijd al heeft gehad: zij verwachtten de komst van de Messias, zoals wij nu Zijn wederkomst mogen verwachten. Waar de wet niet kon verlossen, maakte God de weg vrij voor het goede nieuws waar Zijn volk altijd al op had gewacht. Christus nam de gestalte van een mens aan, om de mens te kunnen verlossen. Door Zijn offerdood hebben wij hoop – eeuwige hoop en hoop voor vandaag, dat de Heilige Geest in ons zal werken om ons trouw en heiligheid te geven die we vanuit onszelf nooit zouden kunnen bereiken.
Er is niets mis met grenzen stellen voor jezelf, zolang je de beperkingen van je eigen maatregelen maar kent. Nadat ik midden in de veertigdagentijd had beseft dat mijn maatregel mijn hart nooit ging veranderen, ging ik mij in deze tijd ergens anders op richten. Ik bleef weg van sociale media, maar ik voegde daar tijd voor gebed en Bijbelstudie aan toe. Het vasten toonde mij mijn zonde, maar ik had de Heilige Geest nodig om die zonde los te trekken en mij te herstellen. Het maakt niet uit hoe goed onze regels zijn, of hoe sterk we ons eraan houden, elke poging om christelijk te leven zonder de Heilige Geest zal mislukken. Laten we in deze adventstijd de oude verwachting van Gods volk overdenken – de verwachting van de Messias en de vrijheid die Hij ons heeft gebracht – terwijl wijzelf een nieuwe verwachting hebben van Zijn wederkomst en ons volledige herstel.
Uitdaging week 3:
Op welke manier wordt jouw leven bepaald door hoe jij je “aan de wet houdt”? Zijn er aspecten van je leven waarbij je afgedwaald bent tot een wettische mentaliteit? Probeer deze week na te denken over alle manieren waarop God Zijn trouw aan jou laat zien, ongeacht jouw handelingen. Hoe kan jij in de toekomst voorkomen dat je in je leven en wandel met God een wettische en op daden gebaseerde mentaliteit aanneemt?
Leesplan week 3;
Weekvers week 3;
