Hoe vaak is het jou al overkomen dat je in shock was, doordat je zomaar midden in beproevingen en tegenstand was terechtgekomen?
De Bijbel zegt dat alle gelovigen beproevingen en lijden zullen doormaken (1 Petrus 4:12-13). En toch, als het ons treft, stellen we vaak de vraag: waarom? We wringen en worstelen om eruit te komen. Het kost ons moeite om te zien dat midden in dat alles, God aanwezig is.
Handelingen 16 laat ons iets zien van hoe God Paulus in het vuur brengt om anderen uit het vuur te redden. In de verzen 6-8 lezen we dat de Heilige Geest door de deur te sluiten verhinderde dat Paulus in Efeze zou gaan prediken. In plaats daarvan leidde Hij Paulus naar Filippi.
God zendt Zijn mensen opzettelijk naar plaatsen waar het evangelie nog niet is gebracht. Op goddelijke wijze zet Hij ons op het juiste moment op de juiste plaats om verlorenen te bereiken.
Eenmaal in Filippi aangekomen had Paulus groot succes. Hij werd naar Lydia geleid, die niet alleen (voor zover wij weten) de eerste christelijke bekeerling in Europa werd, maar die ook onderdak bood aan de eerste gemeente in Filippi. (Handelingen 16:13-15,40)
Wat een geweldig werk van de Heilige Geest!
Vervolgens werd Paulus naar een slavin geleid die door de duivel bezeten was. Door de kracht van de Heilige Geest bevrijdde Paulus haar binnen het uur van de satanische macht en gebondenheid. (Handelingen 16:16-18)
Wat een geweldig werk van de Heilige Geest!
Tot zover is het duidelijk waarom Paulus door God naar Filippi werd geleid: een kerk stichten, duiveluitdrijving. Grote terreinwinst voor het Koninkrijk van God.
Maar als Gods eer en Gods werk duidelijk zichtbaar worden, moeten we waakzaam en bedacht zijn op tegenstand (1Petrus 5:8). Paulus en Silas werden opgepakt, gegeseld, en kwamen als gevolg van hun gehoorzaamheid aan Gods leiding en roeping, in de gevangenis terecht.
Hoe komt het, dat wij er moeite mee hebben om het oppakken van Paulus, de geseling en zijn gevangenschap ook te zien als een geweldig werk van de Heilige Geest?
Ik denk dat dat komt doordat we verwachten dat Hij ons zal belonen door ook iets goeds voor ons te doen als wij God gehoorzaam zijn en het goede doen. Helaas, dat is niet de Bijbelse waarheid.
De waarheid is dat Gods volk, net als Jezus, lijden en vervolging zal ondervinden (Filippenzen 1:29, Mattheüs 16:24, 2 Timotheüs 1:8-9). Wij kunnen niet bepalen of we zullen lijden. We kunnen wel bepalen hoe wij om het lijden willen verdragen.
Laten we eens kijken hoe Paulus en Silas hun lijden verdroegen.
In vers 25 lezen we dat ze baden en liederen voor God zongen, terwijl de gevangen naar hen luisterden. Wat geweldig is dat! Zelfs midden in hun lijden en vervolging waren zij zo vervuld van God dat Hij het enige was wat in hen opwelde en naar buiten kwam.
Als gelovigen mogen we erop vertrouwen dat God soeverein is, zowel in onze beste als in onze slechtste omstandigheden. Ook als de resultaten niet zijn zoals we hadden verwacht, heeft God toch de leiding in handen. Hij kan door alles en iedereen Zijn plan en Zijn bedoelingen uitvoeren (Job 42:2, Spreuken 19:21, Mattheüs 19:26)
God stuurde een bovennatuurlijke aardbeving die de gevangenisdeuren opende en de boeien van de gevangenen losmaakte.
Hier hebben we dan de geweldige en wonderbaarlijke redding waar we op zaten te wachten! We gaan ervan uit dat God die aardbeving zond om Paulus en Silas te bevrijden als beloning voor al hun lijden.
Maar nee! Paul en Silas gingen er niet vandoor. Ze renden niet weg. De liefde van Jezus Christus dwong hen om te blijven en hun fysieke vrijheid op te offeren voor de geestelijke bevrijding van de cipier.
De mensen zullen weten dat wij christenen zijn door onze grote en opofferende liefde (Johannes 13:34-35) Paulus en Silas waren zo vervuld van God dat zij bleven doorgaan om uit te schenken wat zij in zich hadden: het evangelie van Jezus Christus. Na de aardbeving bracht Paulus het evangelie aan de cipier en zijn gezin.
Simpel gezegd: vrede met God is alleen te vinden in Christus, alleen door genade, alleen door geloof
Het was Gods bedoeling om Paulus en de discipelen door een onterechte gevangenneming en geseling heen te leiden, zodat een cipier en zijn gezin gered zouden worden.
Wat een geweldig werk van de Heilige Geest!
Als wij in een periode van lijden zitten, kunnen we gemakkelijk op onszelf gericht raken en daardoor missen wat God in onze omgeving doet. Zullen de “gevangenen” om ons heen onze lofliederen en aanbidding voor God horen of zullen ze ons horen jammeren en klagen over onze omstandigheden?
En als God ons redding biedt uit ons lijden, zullen we dan het offer brengen om door te gaan met het spreken over God met degenen die vastzitten in hun lijden en nog steeds Jezus nodig hebben?
Zullen we ons best doen om ervoor te zorgen dat ons hart zo vervuld blijft van God en van liefde dat er, als er moeilijke tijden aanbreken, niets anders uit ons opwelt dan de liefde van God?
Wij onderschatten in hoge mate wat onze kracht en mogelijkheden zijn om juist te midden van het lijden mensen te bereiken. Als wij op waardige wijze lijden voor God, dan geeft dat ons het voorrecht om de mensen te laten zien dat wij een God dienen Die het waard is om voor te lijden.
Dat kan hen op hun beurt ertoe brengen ook naar die hoop op zoek te gaan.
Wat zijn jouw omstandigheden, waarin je vecht om waardig voor God te lijden? Wat kunnen wij voor jou bidden?
Genade en vrede wens ik jou,
