“En toen de schriftgeleerden en de Farizeeën Hem zagen eten met de tollenaars en zondaars, zeiden zij tegen Zijn discipelen: Waarom eet en drinkt Hij met de tollenaars en zondaars? En toen Jezus dat hoorde, zei Hij tegen hen: Wie gezond zijn, hebben geen dokter nodig, maar wie ziek zijn. Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen tot bekering te roepen, maar zondaars.” Markus 2:16-17
In Markus 2 riep Jezus Levi, de tollenaar (zijn Griekse naam is Mattheüs), om één van Zijn discipelen te worden. Levi (Mattheüs) nodigde Jezus bij hem thuis uit om met hem te eten en samen te zijn. Levi’s vrienden, die toevallig ook tollenaars en zondaars waren, volgden hen en aten met hen.
Degenen met een ‘goede’ reputatie, die in de gemeenschap gerespecteerd werden, lieten merken dat zij het niet met Jezus’ keuze eens waren. In een poging om Jezus’ reputatie te bezoedelen met een belediging, beschreven de religieuze leiders Jezus als ‘een vriend van tollenaars en zondaars’ (Mattheüs 11:19).
Jezus had eenieder kunnen kiezen om Zijn discipel te worden en toch koos Hij een uiteenlopende groep van gewone, onervaren zondaars om het goede nieuws tot aan het einde van de aarde te verspreiden.
Jezus handelde ongelooflijk strategisch tijdens de drie jaar van Zijn bediening op aarde.
Hij wist dat Hij een beperkte tijd had op aarde.
Hij kende de missie die God voor Hem had, dus was Zijn dienende strategie om de synagoge te verlaten en naar de zondaars te gaan die God zo graag wilde redden.
Vanuit een werelds perspectief ziet Jezus’ strategie eruit als dwaasheid. Door de vier evangeliën heen trok Hij op met degenen die door de maatschappij waren afgewezen. Hij maakte contact met melaatsen, overspeligen, prostituees, kreupelen, zieken en armen. Niemand viel buiten Zijn bereik.
Jezus zag hen die onzichtbaar en vergeten waren. Hij wist dat hun echte verlangen het verlangen naar redding was.
Het echte verlangen van een zondaar is een verlangen naar Gods vergeving; daarom gaat het oog van Jezus, Gods Zoon, uit naar zondaars.
Veel van de mensen die naar Jezus verlangden en Hem volgden verlangden het transformerende leven dat alleen Hij kan bieden. Jezus ontmoette hen met mededogen op het punt waar zij waren in het leven – gebonden aan zonde en niet in staat om zichzelf te redden. Jezus at en dronk met vijanden van God, zodat Hij Zijn boodschap van verzoening – het evangelie van redding – met hen kon delen.
Wanneer we het goede nieuws horen, onze zonden belijden en ons geloof en vertrouwen in Jezus stellen als onze Heer en Redder, worden we op precies dat moment in Gods koninkrijk geboren als Zijn kinderen die voor eeuwig met Hem zullen zijn (Romeinen 8:14-17; Romeinen 9:8; 1 Johannes 3:1-2). Het goede nieuws verandert zondaars in meer dan gewoon kennissen of medewerkers van God – we worden familie.
Jezus nodigde Zichzelf uit in het leven van de zondaars en verschoppelingen, omdat Hij werd gedreven door mededogen en liefde.
Gelovigen worden geroepen om hetzelfde te doen. Wij worden geroepen om verder te kijken dan iemands zonde, om hun behoefte aan genezing te erkennen en om ze dan Jezus aan te bieden, de enige genezing voor zonde.
Jezus roept ons op om meer van mensen te houden dan de haat die we hebben voor waar zij in het leven staan.
De ironie van Markus 2 is dat de verzoening met God de missie van de religieuze leiders en de wetonderwijzers zou moeten zijn geweest. Zij waren teveel gericht op wie de zondaars waren in plaats van wat zij nodig hadden.
Over wie denk jij dat hij of zij Jezus Christus’ liefde, genade en vergeving niet verdient?
In Gods koninkrijk heeft iedereen de mogelijkheid om zich met Hem te verzoenen. De strategische missie van ons als gelovigen is om ons korte leven hier op aarde te gebruiken om Gods boodschap van redding en vergeving te delen met degenen die wij ontmoeten.
Dit betekent niet dat gelovigen zonde goedkeuren of dat we zelf verstrikt raken in de zonden die het leven van ongelovigen domineren. We imiteren Jezus door mededogen te hebben voor de verlorenen en contact te maken met ongelovigen met als doel hen tot bekering en verzoening met God te leiden (wat Zijn strategische missie is).
Gods missie roept je misschien wel buiten je kerkmuren. Je moet misschien contact leggen met degenen buiten jouw Bijbelstudie, buiten jouw bediening, buiten jouw sociale kring.
Je zult misschien je comfortzone moeten verlaten om degenen te bereiken die niet op jou lijken, niet denken zoals jij of zich niet gedragen zoals jij.
Het betekent dat we zoals Jezus moeten zijn; bereid om Zijn boodschap van liefde en mededogen te delen met een vijandige wereld, die het misschien niet wil horen.
Denk eens aan het radicale effect dat gelovigen in de wereld zouden hebben als wij ervoor zouden kiezen om ons comfort, onze trots en angst opzij te zetten om elke dag, aan één nieuw mens, alleen maar Jezus te prediken.
Wie ken jij die moet worden gered?
Wat ben je bereid te riskeren om naar hen uit te reiken?
