Terug naar Bethel

De geschiedenis die we deze week hebben gelezen heeft mij als meisje altijd laten gruwelen. Dina die door Sichem wordt gegrepen en verkracht en daarna wil hij met haar trouwen. Het heeft me altijd verbaasd dat Jakob daar akkoord mee wilde gaan. Dat hij geen stennis schopte, voor haar eer opkwam en gerechtigheid eiste. Maar hoe de broers van Dina gerechtigheid opeisen en haar wreken is ook niet een manier die spreekt van gerechtigheid. Een belofte doen en die dan breken en zich wreken, hmm, waar zouden ze dat voorbeeld hebben gezien? Dit soort verhalen uit het Oude Testament zijn zo moeilijk te begrijpen voor ons in deze tijd. Het was zo’n andere cultuur en ze hadden zulke andere gewoonten. Ik probeer niet te vergeten tijdens het lezen dat God werkt mét de mensen en de gebruiken, in elke tijd. Toen en ook nu.

 

Jakob blijft het moeilijk vinden om op God te vertrouwen maar met vallen en opstaan gaat hij door. God zei hem terug te gaan naar het land van zijn vader. Jakob vertrekt en vertrouwt dat God hem helpt, maar gaat alsnog geniepig weg van Laban. Dan gaat hij de confrontatie aan met Ezau en ervaart dat al zijn voorzorgsmaatregelen niet nodig zijn. Nadat hij Ezau ontmoet heeft en heeft ervaren dat hij niet meer boos op hem is, trekt hij alsnog ergens anders naartoe dan naar de plaats waar zijn familie als vreemdeling verblijft. In plaats daarvan trekt hij naar Sichem en koopt een stuk land. Het land wat God hem en zijn nakomelingen beloofd heeft, net zoals God dat beloofd had aan Abraham en aan Izak. Hij trekt niet naar zijn familie maar koopt een stuk land. Hij heeft gedaan wat God vroeg toch? Of is het toch opnieuw op zijn eigen manier?!

 

Het komt mij helaas maar al te bekend voor. Ik wil graag gaan waar God mij heen stuurt maar ik wil wel zelf mijn voorwaarden scheppen en mijn eigen voorzorgsmaatregelen treffen. En vaak is het ook heel verstandig om te doen. Maar wanneer wijk je te veel af van Gods woord? Jakob kocht een stuk land en daarna overkomt hem schande. Zijn dochter wordt verkracht. Zijn zonen moorden een hele stad uit. Jakob wordt bang voor de mensen om hem heen.

 

Maar God…

 

God laat hem niet los.

 

Ik kan van alles vinden van Jakob maar Gods karakter, Zijn trouw… wauw, die straalt door zijn verhaal heen. En diezelfde God van Jakob, is ook mijn God. Ik mag Hem mijn Vader noemen, Abba.

 

Als ik God wel wil volgen maar zelf allerlei randvoorwaarden wil scheppen, of alvast vooruit wil plannen en het moeilijk vind om God stap voor stap te vertrouwen dat Hij zal voorzien, dan hoef ik niet bang te zijn dat Hij me laat vallen. Ook niet als ik zoveel van Zijn Woord afwijk dat ik Zijn beloftes vast in ga vullen en daarmee mezelf en de mensen om mij heen pijn doe. Hij is trouw. Hij roept mij weer op om me te heiligen. Om Hem te zoeken en te aanbidden. Om weer terug te gaan naar de plek waar ik Hem heb leren kennen. Terug naar Bethel, net als Jakob. Om alle afgoden weg te doen uit mijn leven en Hem opnieuw de centrale plaats te geven.

 

Elke dag is een nieuwe kans. Wat hebben we een prachtige God!

 

“Herstel mijn eerste liefde

Die ik ooit voor U had

Want ik wil van U houden

Nog zoveel meer dan nu

Mijn hart moet weer gaan branden

Zoals het heeft gedaan

Vol vuur en vol van hartstocht

Die nooit meer weg zal gaan” – Herstel mijn eerste liefde van Lydia Zimmer

Gerelateerde bijbelstudies

Ontvang meldingen van nieuwe blogs

Meest recente