Jezus had een druk leven. Hij had een fulltime bediening. Deze week lezen we tweeënhalf hoofdstuk uit het evangelie van Lukas (hst. 4: 14 – hst. 6) en het is duidelijk hoe druk Jezus was. Hij spreekt op de Sabbat in de synagoge, Hij drijft demonen uit, geneest zieken, predikt nog meer in de openlucht, Hij kiest discipelen uit. Hij is constant omringt door mensen die iets van Hem willen. Ze willen Hem horen spreken, ze willen dat Hij geneest, ze willen wonderen zien en ze willen van Hem leren. Hij reist van de ene naar de andere stad en als Hij dan eindelijk de rust opzoekt gaan de mensen Hem achterna om nog meer van Hem te horen. Zelfs op de Sabbat is Hij nog druk met onderwijzen en zelfs genezen.
Ik heb zelf jonge kinderen en ik kan me wel voorstellen hoe het voelt om constant mensen om je heen te hebben. Om geen moment je even terug te kunnen trekken of een taak uit te voeren voor er weer iemand ‘mama’ roept of er ruzie uitbreekt en er getroost moet worden. Inmiddels zitten mijn kinderen op school en heb ik momenten alleen, maar mijn to-do lijst blijft altijd gevuld. Er is altijd wel iemand die nog gebeld kan worden, een huishoudelijke taak die op me wacht of ander werk wat gedaan moet worden. Ik volg op dit moment een opleiding en heb mezelf hiermee nog drukker gemaakt.
Wat kan ik dan leren van Jezus hoe Hij Zijn leven vormgaf en welke gewoontes Hij had om er voor anderen te kunnen blijven zijn? Want als ik alleen maar bezig blijf met alle (kleine) mensen die dingen van mij vragen en verwachten of bezig ben om mijn to-do lijst weg te werken dan raak ik uitgeput. Dan ben ik aan het eind van de dag super geïrriteerd en staat het woordje ‘geduld’ niet meer in mijn woordenboek. Wat deed Jezus om toch elke keer weer vol mededogen en compassie om te kunnen gaan met al die mensen die iets van Hem wilden?
Toen Jezus Zijn bediening begon ging Hij niet gelijk de straten op of de synagoge in om het evangelie te verkondigen. Hij wist hoeveel tijd Hij had om het evangelie te brengen en als je geen social media hebt om je boodschap te brengen, dan kost het heel wat meer tijd voordat je boodschap viral gaat. Hij moest zelf langs alle mensen en plaatsen en dat ging niet met de auto, maar te voet. Zijn reizen duurden langer, het brengen van de boodschap duurde langer en Hij had maar drie jaar. Toch ging Hij niet gelijk de mensen opzoeken. Toen Hij eindelijk begon aan Zijn bediening liet de Geest Hem eerst de woestijn intrekken voor 40 dagen. Het lijkt of Hij geen haast had.
Alleen al van het geen haast hebben kan ik wat leren. Geen haast. Vanuit de rust leven. Wachten op de timing van God om dingen te gaan doen, om uit te stappen en stappen te zetten. Dat vind ik niet altijd gemakkelijk. Ik wil zo graag zoveel!
Wat lezen we nog meer over gewoontes die Jezus had?
Jezus, vol van de Heilige Geest, keerde terug van de Jordaan en werd door de Geest naar de woestijn geleid, (4:1)
Toen het dag geworden was, ging Hij naar buiten en begaf Zich naar een eenzame plaats. (4:42)
Maar Hij vertrok naar de woestijnen en bad daar. (5:16)
Het gebeurde in die dagen dat Hij naar buiten ging, naar de berg, om te bidden; en Hij bleef heel de nacht in gebed tot God. (6:12)
Als ik deze verzen lees dan voel en denk ik twee dingen. “De héle nacht?! Pfoe, ik houd ook wel heel erg van slapen hoor, dat kan ik niet” en “De eenzaamheid opzoeken om alleen met God te zijn, ik wou dat ik dat kon.” Misschien herken je dat wel. Maar waar vind je hier in Nederland nou een echt eenzame plaats, een woestijn, een plek zonder afleiding, zonder prikkels… zodat je alleen kan zijn met God?! En kan mijn brein dat wel aan, zo lang zonder die externe prikkels? Soms lijkt mijn brein wel verslaafd aan prikkels en dopamine shots. Toch leert Jezus mij hier dat ik die tijd met God nodig heb. Als Jezus, die God zelf is, die plek van rust en eenzaamheid nodig heeft, hoeveel meer heb ik dat dan wel niet nodig?
Ik probeer mezelf daarin te oefenen om die momenten op een dag te creëren om geen prikkels te hebben. Om een klein eilandje van een eenzame plaats te zoeken in mijn huis of omgeving om stil te zijn en God te zoeken. Want als Jezus dat al nodig had, dan heb ik dat nog harder nodig. En hoe drukker mijn leven wordt hoe meer ik dat nodig heb. Want God is mijn Bron van leven, de Geest leidt mij en ik heb dat contact met Hem zo nodig om te zijn wie ik ben.
Dat is best een uitdaging in deze wereld van constante afleiding, drukte en volle agenda’s. De smartphone is een zegen en vloek tegelijk en het vraagt constante discipline om daar goed mee om te gaan. Nu houd ik niet zo van discipline en routine, maar toch heb ik die allebei nodig om een vruchtvol en heilig leven te leiden waarin ik afgestemd ben op God en vanuit rust en intimiteit met Hem de bediening die Hij mij gegeven heeft kan vervullen. Dus toch die ogen even dicht, smartphone aan de kant en afstemmen op mijn Vader.
