Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht
dat wij zijn als kaarsjes, brandend in de nacht
en Hij wenst dat ieder tot zijn ere schijn’
jij in jouw klein hoekje en ik in ‘t mijn
Dit kerstliedje heb ik als kind vaak gezongen en misschien kan jij dit ook zo meezingen. Iedereen die in deze tijd ’s avonds nog een wandelingetje maakt kan zich alles voorstellen bij dat idee van kleine lichtjes in het donker. Bij sommige huizen zijn zelfs zoveel kleine lichtjes dat het niet echt meer donker is…
Dit jaar is een ander gedeelte van dit liedje ook wel heel toepasselijk. Door de huidige pandemie zitten we inderdaad allemaal in ons eigen kleine hoekje en is de kerstperiode voor velen van ons heel anders dan we gewend zijn. Onder gelovigen hoor je nu vaak uitspraken als ‘de Heer heeft alles in Zijn hand’ en ‘Hij doet alle dingen meewerken ten goede’, maar als we dat echt geloven mogen we ons denk ik ook afvragen waarom de Heer ons juist nu in dat kleine hoekje heeft geplaatst. Waarom kunnen we juist in deze kersttijd niet genieten van het samenzijn met al onze medegelovigen, van de kerstliederen die we met zovelen tegelijk uit volle borst kunnen zingen, van het uitbundig aan de wereld laten zien wat kerst is?
Het is niet makkelijk om daar zo een antwoord op te geven, en misschien krijgen we dat antwoord ook nu nog niet van de Heer, maar we mogen zeker in gebed tot Hem gaan en Hem vragen wat wij kunnen leren van deze periode.
Deze week lezen we het begin van Lukas, waarin twee vrouwen op wonderlijke wijze zwanger worden en daar allebei intens gelukkig mee zijn. Je zou verwachten dat ze dit uitbundig zouden vieren, aan de wijde omgeving bekend zouden maken of op z’n minst aan al hun vrienden en familie. Zouden wij dat niet ook doen, als de Heer een groot wonder in ons leven had gedaan? We zien zowel bij Elizabet als bij Maria echter iets heel anders! Van Elizabet staat er dat zij zich vijf maanden lang verborg toen ze zwanger bleek te zijn (Lukas 1:24) en het eerste wat Maria doet na het bezoek van de engel is naar Elizabet gaan en drie maanden bij haar blijven. Niks grote feesten of bekendmakingen, terwijl Maria toch de moeder van de beloofde Messias zou zijn! De prachtige lofzang van Maria zingt zij alleen bij Elizabet, en alleen deze twee vrouwen hebben samen dit bijzondere moment meegemaakt.
Maria en Elizabet laten ons zien hoe wij ook het grootste wonder in ons leven op een hele intieme en persoonlijke manier kunnen vieren. We hoeven niet met honderden bij elkaar te zijn om God te loven en te prijzen voor de gave van Zijn Zoon. Zoals Elizabet, die zich verborg en alleen was met haar Heer en Zijn genade voor haar, mogen wij dit jaar heel persoonlijk bij God komen, zonder dat daar anderen bij zijn. Deze kerst is iets tussen jou en je Verlosser, tussen jou en je Zaligmaker, Die voor jou Zijn plek in de hemel heeft verlaten om hier als kind geboren te worden. Deze Heer die Zijn leven aan het kruis heeft gegeven zodat wij nu, ook in deze vreemde en moeilijke periode mogen uitzien naar het moment dat Hij ons komt halen en wij voor eeuwig daar in die hemel bij Hem mogen zijn. Deze kerst is een voorproefje van dat moment, wanneer onze ogen alleen op Hem gericht zullen zijn.
Laten wij deze kersttijd in ons kleine hoekje zoals Maria de lofzang aanheffen voor Hem die voor ons Zich in een kribbe heeft laten leggen, daar in die stal in Bethlehem.
Mijn ziel maakt de Heere groot, en mijn geest verheugt zich in God, mijn Zaligmaker!
