Er is iets eigenaardigs aan tijd. Hoewel het iets gelijkmatigs is, met altijd zestig seconden in een minuut en zestig minuten in een uur, toch kan de tijd soms voorbijvliegen of juist voorbijkruipen. Mijn kinderen hebben samen een iPad en daar mogen ze om beurt een half uur spelletjes op spelen. Voor degene die moet wachten lijkt dat halve uur een eeuwigheid, maar voor degene die aan de beurt is, gaat het veel te vlug voorbij.
Die tegenstelling zien we ook in Markus 5. De genezing van een vrouw die al twaalf jaar lang een ziekte had, vindt plaats terwijl Jezus onderweg is naar het huis van Jaïrus. Zijn twaalfjarige dochter ligt op sterven. Nadat Jezus met die (niet met name genoemde) vrouw heeft gesproken, verneemt Jaïrus dat zijn dochter gestorven is. Die twaalf jaren die Jaïrus met zijn dochter heeft meegemaakt, voelen voor hem als ongelooflijk kort. Voor de vrouw die al die tijd heeft geleden aan bloedvloeiing en heel haar bezit heeft uitgegeven aan pogingen om beter te worden, zijn het twaalf lange jaren geweest.
Die onbekende vrouw moet tijdens die twaalf jaren dat ze steeds maar vloeide, gebukt zijn gegaan onder een diepe schaamte. Zij werd als onrein beschouwd – en daardoor mocht zij niet in de tempel komen. Andere mensen moesten haar mijden, omdat ieder die haar aanraakte of iets aanraakte waarop zij had gezeten of gelegen, zich moest baden en zijn kleren moest wassen, en tot de avond als onrein moest worden beschouwd. (Zie Leviticus 15:19-27). Kun jij je haar isolement, haar eenzaamheid en gebrek aan menselijke aanraking indenken?
Toen zij over Jezus had gehoord nam zij een groot risico door dicht bij Hem te komen. Ze begaf zich in een menigte; als iemand haar zou herkennen zou ze uitgescholden worden en weggejaagd. Maar de kans om genezen te worden was het risico waard. Ze geloofde dat ze zou genezen als ze alleen maar Zijn kleding kon aanraken. Ze dacht dat Hij onrein zou worden als zij Hem aanraakte. Misschien redeneerde ze wel bij zichzelf dat het ook wel niet erg zou zijn, als Hij niet zou merken dat zij Hem aanraakte. Zij drong door de menigte heen en kwam zo dicht bij Hem dat zij Hem kon aanraken, ze stak haar hand uit, raakte Zijn mantel aan, en was onmiddellijk genezen! Ze kroop weer weg tussen de mensen. Ze had gekregen waar ze voor kwam.
Maar Jezus bleef staan. Hij wist het. Hij had haar op het oog. Deze vrouw die zo gewend was om niet gezien te worden, kwam tevoorschijn. Ze was angstig en viel aan Zijn voeten neer en vertelde Hem alles. Jezus antwoord was vriendelijk en liefdevol toen Hij haar publiekelijk in eer herstelde met de woorden: “Dochter, uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede en wees genezen van uw aandoening.” En toen wist iedereen dat ze was genezen. Haar schande werd weggenomen en omgewisseld voor een blijvende vreugde. Jezus gaf haar zoveel meer dan wat ze had durven hopen. Zo is Gods overvloedige liefde!
Misschien denk jij wel: “Dat was lang geleden; wij beschouwen zulke mensen niet meer als onrein. In onze tijd is het geen schande om ziek te zijn.” Maar is dat wel zo? Of zijn er toch wel ziekten waar we moeite mee hebben om ervoor uit te komen? Het is bijvoorbeeld gemakkelijker om te zeggen “Ik heb een gebroken been” dan “Ik heb een psychische aandoening”. Christenen die aan depressies lijden of andere psychische problemen hebben, kunnen zich daar – ten onrechte – veel meer voor schamen dan voor lichamelijke klachten.
Soms kunnen we ziek zijn, maar willen we niet toegeven dat we zwak zijn en hulp nodig hebben. Onze trots staat ons in de weg. We hebben altijd anderen geholpen en we raken gefrustreerd als het andersom zou moeten.
Als je vecht tegen een ziekte die voor de meeste mensen verborgen blijft, kan je in een erg geïsoleerde positie terecht komen. Je zou je zelfs kunnen afvragen: ‘Kijkt God er niet naar om?” Jazeker, dat doet Hij wel. Jij bent belangrijk voor God. In de genezing van die vrouw zien we hoe God voor ons zorgt. Hij zag haar en Hij kende haar. Toen de vrouw dacht dat zij Hem onrein zou maken door Hem aan te raken, maakte Hij in plaats daarvan haar rein door Zijn kracht. In plaats van Zelf onrein te worden, maakte Jezus haar rein.
Dit wonder is een voorproefje van de nieuwe hemel en de nieuw aarde. “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn. Want de eerste dingen zijn voorbijgegaan. En Hij Die op de troon zit, zei: Zie, Ik maak alle dingen nieuw.” (Openbaring 21: 4-5)
Ziekte en dood zijn een gevolg van de zondeval; iedereen krijgt in zijn leven daarmee te maken. Ook al kunnen we de gebeurtenissen die ons overkomen niet zelf bepalen, we kunnen wel kiezen hoe wij erop reageren, waar we ons vertrouwen op stellen en op wie wij onze ogen gericht houden.
“Ik wil de gewoonte aanhouden om slechts terloops naar mijn problemen te kijken en standvastig en aanhoudend naar mijn Heer te kijken.” (Uitspraak van Joni Eareckson Tada, die na een duikongeluk op 17-jarige leeftijd vanaf haar schouders verlamd was)
