Het sein op rood


Volgens mij is er geen beter spreekwoord over vriendschap dan het volgende: “Zeg mij wie je vrienden zijn, en ik zal zeggen wie jij bent.”

Vriendschap is inderdaad heel belangrijk.

We steken tijd in (of worden aangemoedigd om dat te doen) opleiding en training voor van alles in het leven, onder andere voor een beroep, of het bespelen van een muziekinstrument, voor fitness, een rijbewijs, toerusting voor het huwelijk, enzovoort. Maar voor zoiets belangrijks als vriendschap moeten we het van jongs af aan zelf maar zien uit te zoeken. Ik weet nog hoe ik thuiskwam uit kleuterschool en tegen mijn ouders zei dat ik een nieuw “beste vriendinnetje” had. Tegen de tijd dat ik dingen hoorde als: “Kies je vrienden met wijsheid” was ik al vijf of zes jaar bezig geweest om mijn vriendinnen te kiezen op grond van zeer oppervlakkige beoordelingen. 

Met wie we omgaan, naar wie we luisteren en wie in ons leven wat te zeggen mag hebben, heeft absoluut een grote impact. 

In 1 Korinthe 15:33 staat een krachtige en heldere waarschuwing: “Dwaal niet: slecht gezelschap bederft goede zeden.”

De Korinthiërs werden beïnvloed door niet-christenen die hen overhaalden om deel te nemen aan werelds plezier, want de niet-christenen geloofden niet in het vooruitzicht op de hemel.

Wij moeten leven in het bewustzijn van de eeuwigheid, want anders ruilen we onze erfenis in voor wat ons hier en nu prettig in de oren klinkt.

Voor mij als alleenstaande moeder die twee jonge kinderen moet opvoeden, weegt het moederschap zwaar. Het lijkt misschien dat ik dit alleen doe, maar de Heer is bij mij en maakt alle dingen mogelijk. 

Omdat ik in mijn huwelijk overspel heb meegemaakt, wat tot echtscheiding en alleenstaand moederschap heeft geleid, kan ik wel zeggen dat die hartverscheurende ervaring een strengere en meer doelgerichte moeder van mij heeft gemaakt. Ik voed mijn kinderen tegenwoordig anders op en meer dan ooit zijn mijn ogen gericht op de eeuwigheid.

Toen ik in mijn echtscheiding verwikkeld was heb ik een paar reële, harde lessen geleerd over vriendschap. Al heel snel kwam ik erachter wie een echte vriendin was en wie om de verkeerde redenen in mijn buurt was. Ik vond mensen die samen met mij vochten voor mijn eer, en ik ontdekte degenen die de strijd niet aandurfden. Soms was ik geschokt door hoe dat naar buiten kwam. Degenen van wie ik dacht dat ze voor mij door dik en dun zouden gaan, lieten het erbij zitten. Maar de Heer zorgde voor geweldige medemensen die met mij door de diepte wilden gaan.

Hetzelfde wat ik de laatste paar jaar heb geleerd over vriendschap probeer ik nu mijn jonge kinderen bij te brengen. Als ouders hebben wij een rol te vervullen als het gaat om kinderen te leren wat vriendschap is. Als wij dat niet doen, doet de wereld het wel, daar is de Bijbel heel duidelijk over.

De wereld is verleidelijk en de Heer beschouwt onze vriendschap met wat de wereld te bieden heeft als overspel. In onze relatie met God behoren wij trouw te zijn.

De vrouwen in jouw leven, helpen die jou om Gods wegen te gaan? Is wat ze zeggen verheffend en inspirerend? Houden ze je vast en vragen ze je rekenschap als je een dwaalweg kiest? Zullen ze zij aan zij met jou strijden? Hebben ze geduld met je?

Het is belangrijk om deze vragen te stellen. Ik wil je aanmoedigen om vandaag eens op een rijtje te zetten wie er nu in jouw leven op de eerste rang mogen zitten. Misschien zitten er personen tussen die beter naar het balkon verzet kunnen worden. Van mij heb je toestemming om een herschikking uit te voeren en de relaties met godvrezende mensen in jouw leven op de eerste rang te zetten. Zelfs twintig jaar vriendschap hoeft iemand nog niet geschikt te maken om in jouw leven iets te vertellen te hebben.

Want wie zich in het slijk wentelt, wordt ermee besmeurd. Zo is dat.

We moeten verstandige keuzes maken.