In beide gedeeltes die wij vandaag lezen, zien we een vrouw die zoveel geloof in Jezus had dat niets haar kon tegenhouden om genezing te zoeken; de ene vrouw voor haar kind en de andere vrouw voor zichzelf.
Ik heb die verhalen altijd mooi gevonden; vooral die geschiedenis over Jezus in Lukas 8. Het geeft zo’n diepte aan wie Jezus is, als volkomen God en volkomen mens, Die daar Zijn kracht laat uitgaan tot genezing van een vrouw die twaalf jaar lang aan bloedvloeiing had geleden. Misschien komt het wel doordat het zo’n typische vrouwelijke kwaal is die de Heer geneest of misschien komt het wel door het geloof van die vrouw dat maakt dat zij wordt genezen door de kracht die van Gods Zoon uitgaat. Hoe het ook zij, ik vind het zo mooi dat dit verhaal de goedheid laat zien van een God Die geneest en ook het geloof van een uitgeputte, zieke vrouw. Ik vind het ook mooi dat Jezus in beide gedeeltes tegen de vrouwen zegt dat hun geloof in Hem hen heeft genezen.
Zulke teksten als die voor vandaag wijzen mij er op dat het geloof in Christus nooit tevergeefs is. Maar, laten we eerlijk zijn, hoe graag ik mij ook vereenzelvig met de vrouwen in deze teksten, toch overkomt het mij vaak dat ik tot God nader op de manier van die vader uit Markus 9, met die jongen die door een boze geest bezeten was. Er staat dat de jongen was bezeten door een boze geest en schuim om zijn mond kreeg, al vanaf dat hij een kind was. Hij werd naar de dood en de vernietiging toe gedreven. En de vader, uitgeput door het hartverscheurende verdriet om zijn gekwelde zoon, kwam naar Jezus en zei: “maar als U iets kunt, wees dan met innerlijke ontferming bewogen over ons en help ons.” (Markus 9:22).
Hoor je dat? Jezus, als U iets kunt…
Laat één ding duidelijk zijn: Jezus kan altijd iets. En toch, in mijn hart ben ik net als die vader in Markus 9. Ook ik stel maar al te vaak vragen bij wat God kan. Maar wat ben ik blij met de volgende verzen, met Jezus’ antwoord aan die vader. Net zoals in Zijn reactie op de vrouwen in Lukas 8 en Mattheüs 15, is Jezus vol mededogen tegenover die vertwijfelde vader in Markus 9. Jezus antwoordt (ik vat het hier samen) “Als Ik iets kan? Lief mens, alle dingen zijn mogelijk voor wie gelooft.” En vervolgens genas Hij de zoon van die man.
En het antwoord van de vader?
“Ik geloof, Heere!, Kom mijn ongeloof te hulp!” (Markus 9:24)
Ik ben blij dat deze diepgaande uitspraak in de Bijbel staat. Ik ben blij dat wij, behalve die twee vrouwen die er alles voor over hadden om bij Jezus te komen, omdat zijn geloofden, óók die vader leren kennen in Markus 9, die in één adem zijn geloof uitspreekt en tegelijkertijd zijn behoefte aan hulp om te kunnen geloven. Ik ben blij dat we voorbeelden hebben van sterk geloof en zwak geloof, maar wie er ook een beroep deden op de Heer, ze hadden allen een ontmoeting met een Jezus vol mededogen. Dat is goed nieuws voor ons, als we wel geloven maar toch nog worstelen met twijfel. Er is genezing voor ons, ook als we ons gebed tot God beginnen met: “Heer, als U iets kunt …” of als wij zo graag een kinderlijk geloof willen hebben en dat uit onszelf niet kunnen opbrengen.
De vrouwen over wie we lezen in Mattheüs en Lukas hadden van nature een sterk geloof. En de Heer weet dat ik om net zo’n geloof heb gebeden. Maar voor diegenen onder ons die uitgeput zijn, die diep verdriet hebben meegemaakt of in de steek zijn gelaten, hebben we ook dat voorbeeld gekregen van die vader in Markus 9.
En voor vandaag: als jouw geloof sterk is, wees dan als de vrouwen in Mattheüs en Lukas en laat het vrijmoedig horen en zien door de woorden die je spreekt en door je dagelijkse leven. Maar ook: als jouw geloof zwak is, wees blij met dat oprechte maar kwetsbare geloof en kies er bewust voor om met ons mee te bidden in ons gezamenlijke gebed en het uit te spreken: Heer, wij geloven! Kom ons ongeloof te hulp!
