Toen wij het eerste decennium van deze eeuw zijn ingegaan, heeft meer dan zestig procent van de wereldbevolking opnieuw allerlei voornemens gevormd en zichzelf nieuwe doelen gesteld.
Als jij een beetje bent zoals ik, dan neem je je dingen voor waarvan je diep in je hart wel weet dat je ze niet een heel jaar volhoudt.
Als ik denk aan mijn voornemens voor dit jaar, dan zie ik wel in dat ze allemaal lijken op de voornemens die ik de laatste paar jaar ook had: voornemens die ik me wel voornam, maar niet uitvoerde. Gezonder eten, meer sparen door minder uit te geven; in één jaar de hele Bijbel doorlezen; elke dag een Bijbeldagboek bijhouden.
In Filippenzen 3:10-11 staat: “opdat ik Hem mag kennen, en de kracht van Zijn opstanding, en de gemeenschap met Zijn lijden, doordat ik aan Zijn dood gelijkvormig word, om hoe dan ook te komen tot de opstanding van de doden.”
Ik vind het zo geweldig dat voor Paulus maar een doel heeft in zijn leven: Jezus Christus vertrouwelijk en vol passie kennen. Het doel was bij Paulus niet Hem alleen maar te kennen, maar om op Hem te gaan lijken.
Paulus had het doel om:
- te verdragen wat Jezus heeft verdragen
- te delen in het lijden van Jezus
- de last te voelen van het lot van verloren mensen die ook Jezus voelde
- gewillig het lijden om Christus’ wil te aanvaarden
- zijn eigen ik te doden; en zich te richten op de zalige toekomst van een eeuwig leven met Jezus
Wat een passie en toewijding!
Paulus was bereid te lijden en te sterven ter wille van de redding van al diegenen die hij ontmoette, en ik loop te klagen omdat ik elke dag een paar liter water moet drinken.
Als ik deze verzen in Filippenzen lees en nadenk over wat Paulus zich in zijn leven ten doel stelde, dan valt het mij op dat door heel de Bijbel heen datzelfde patroon zo vaak te zien is: eerst sterven en dan leven.
1 Petrus 2:24 zegt ons dat Jezus eerst de zonden van de wereld heeft gedragen en de dood onderging die wij hadden verdiend. Nadat hij voor onze zonden had geboet, bewees Hij door Zijn opstanding Zijn macht over de dood en baande de weg voor onze redding.
Eerst sterven en dan leven.
Als gelovigen moeten we steeds weer ons eigen ik doden; dat maakt deel uit van het proces van omvorming waardoor we meer op Jezus gaan lijken. Jezus maakt ons dit duidelijk: als we Hem willen volgen en meer op Hem willen gaan lijken, dan moeten we afzien van onszelf. We geven ons over en ontdoen onszelf van onze zelfgerichte verlangens, gewoontes en planning, zodat God ons met Hemzelf kan vervullen. We bieden weerstand aan de drang en de verleiding om ons gevoel te bevredigen en ons zelfgerichte gedrag te hervatten. En het belangrijkste: we vertrouwen op God.
Paulus is daarin geslaagd. Hij gaf zich over om de zwaarste dingen te ondergaan en te doorstaan voor Jezus, en hij wist ook dat het beste nog komen moest. Paulus gaf zijn aardse wensen op om Christus te volgen, terwijl hij zowel voor zijn aardse leven als zijn eeuwige behoud op Hem vertrouwde.
Dezelfde goddelijke principes die Paulus liet zien, kunnen ook worden toegepast op die kleine, schijnbaar onbeduidende dingen in ons leven. Dat mijn voornemens voor het nieuwe jaar zo vaak mislukken, zelfs als het gaat om mijn geestelijke leven, komt voor een groot deel doordat ik God tevreden wil stellen in eigen kracht. Als ik meer van God in mijn leven wil hebben, moet er minder van mijzelf in. Als ik niet minder wil worden, hoe kan God dan meer worden?
Nu ik mij verdiep in de kracht van Jezus’ opstanding, wil ik van één bepaald voornemen niet meer afwijken. Voortaan start dat niet meer op 1 januari, maar elke dag opnieuw.
Mijn enige voornemen is om het leven dat ik leef over te hebben voor het kennen van Jezus.
Een leven waarin in mijn zelfzuchtige gewoontes overgeef aan Hem, het maakt niet uit of het gaat om te veel eten of te veel uitgeven. Een leven waarin ik geleidelijk en stelselmatig de dingen verminder die mij van God afleiden, zodat Hij meer kan worden in mijn leven. Of het nu afleiding is door mijn werk, door sociale media, of door Netflix. Een leven waarin ik streef naar een zo sterke liefde voor Jezus dat ik niet anders kan dan meer over Hem leren en nadenken, en Hem op de eerste plaats zetten. Een leven waarin ik over Hem wil spreken en verlang om Hem meer en meer te leren kennen.
Hoe ver wil jij gaan om Jezus beter te kennen?
Genade en vrede zij met je,
Uitdaging week 2: Als je deze week de eerste helft van de geschiedenis van de kruisiging leest in Mattheüs, let dan op hoe Jezus reageert als anderen in paniek raken of overdreven reageren. Wat kun je daaruit leren over Zijn karakter?
