De laatste week van onze studie ‘Een God die zoekt’ waarin we enkele boeken van de kleine profeten gelezen en bestudeerd hebben. Ik hoop dat het je tot nu toe bemoedigd heeft. Het heeft mij persoonlijk stilgezet bij het geduld wat de Heer met ons, met mij heeft.
We hebben afgelopen weken al gezien hoe God telkens weer het volk oproept tot bekering. Hij verlangt ernaar dat de relatie tussen Hem en Zijn volk weer goed is. Gods oproep via de profeten komt telkens op hetzelfde neer. Het is een eeuwenoude boodschap, die ook nu nog voor ons geldt. God wil ons hart. Volledig, volkomen en zonder enige terughoudendheid.
Dat is nogal wat.
In het eerste bijbelvers van deze laatste week lazen we dat Zerubbabel, Jozua en het hele overblijfsel van het volk luisterden naar de stem van de HEERE hun God. Het woord ‘luisterde’ raakte me. Ik realiseerde me dat het daar allemaal om draait. Luisteren naar de Heer. Horen wat Hij te zeggen heeft. En vervolgens er naar handelen.
In de Joodse cultuur is het horen en daar naar handelen iets wat samengaat. Dus wanneer er gesproken wordt dat er geluisterd wordt, dan houdt dat ook automatisch in dat men handelt naar dat wat er gezegd wordt. Men hoorde én gehoorzaamde aan dat woord.
God eren heeft hier alles mee te maken. Als we Zijn woorden horen en daar naar handelen, dan voegen we daad bij het woord. En om te kunnen gehoorzamen moeten we dus eerst horen.
Eerlijk gezegd, vind ik dat misschien nog wel het moeilijkste gedeelte van het luisteren. Ik hou van iets doen. Ik hou ervan wanneer ik in de actie gezet word. Ik dien graag op conferenties of gewoon lekker thuis. Ik hou ook van lekker stil zitten hoor. Maar wanneer ik iets gedaan heb, wanneer ik iets van mijn to do list kan afstrepen, voel ik me daar erg tevreden over.
Wanneer we spreken over hoe we God kunnen eren, dan denken we al snel aan de dingen die we voor Hem kunnen doen. En dat is goed. God geniet ervan wanneer wij anderen helpen, wanneer we het evangelie delen, wanneer we bezig zijn met het opvoeden van onze kinderen, of een bezoekje brengen aan die eenzame zus of broer in onze gemeente. Maar laten we onszelf eens de eerlijke vraag stellen waarom we dit doen?
Zelf heb ik jarenlang heel veel dingen in mijn kerkelijke gemeente gedaan. Gewoon omdat dit er nu eenmaal bij hoort. Ik probeerde God te eren vanuit een verantwoordelijkheidsgevoel. Ik was bezig met hard werken, vanuit mijn kunnen, maar niet vanuit mijn hart.
Dit is wat God ook telkens weer tegen de Israëlieten moest zeggen. Veel boodschappen van de profeten waren een oproep van de Heer om Hem te dienen vanuit hun hart. God wilde hun offers niet, als ze die alleen maar brachten omdat het nu eenmaal moest. God wil geëerd worden om Wie Hij is, vanuit liefde voor Hem, niet alleen maar omdat het nu eenmaal goed en logisch is om te doen. Of omdat bepaalde regels zo zijn opgesteld.
Om God te kunnen eren vanuit je hart, is het wel nodig om Hem echt te kennen. Want hoe kun je iemand eren, iemand liefhebben als je niet eens weet wie en hoe die ander is. Waar houdt die ander van, waar wordt de ander blij van? Zo werkt het ook met God. Wanneer we weten Wie Hij werkelijk is, dan kunnen we Hem echt liefhebben en weten waar Hij naar verlangt.
We leren God kennen uit de Bijbel, Zijn woord. Daarnaast is het ook nodig dat we intiem met Hem zijn. Dat we tijd met Hem doorbrengen door in gebed te zijn of gewoon door samen te zijn.
Onze God is een God van relatie. Hij verlangt ernaar dat ons hart met Zijn hart verbonden is. Wanneer wij in rust met Hem samen zijn, dan kan Hij ons duidelijk maken wat Hij graag wil wat wij doen. Waar mag onze aandacht op gericht zijn? Voor wie mogen we zorgen? Wat is goed voor ons om te ondernemen, welke stappen mogen we zetten?
Op deze manier kunnen we God eren met ons leven. Dat tezamen is het Bijbels luisteren.
Via Gods woord kunnen we luisteren naar Zijn stem en daarnaast spreekt God ook door Zijn Heilige Geest in onze gedachten, of door de mensen om ons heen.
Terwijl ik hier nu over schrijf, moet ik ook telkens denken aan Martha en Maria uit het Nieuwe Testament. Martha was met van alles bezig om het bezoek van Jezus goed te laten verlopen. Terwijl Maria ondertussen aan de voeten van Jezus zat en luisterde naar wat Hij onderwees. Van Maria zegt Jezus vervolgens dat zij het beste deel heeft gekozen, wat niet betekent dat Martha het fout deed. Helemaal niet. Maar het beste deel in ons leven zou altijd moeten zijn om in de aanwezigheid van onze Heer te zijn. Te luisteren wat Hij ons wil zeggen, wil leren en daar vervolgens naar handelen.
Ik geloof dat wij vrouwen afwisselend Maria en Martha mogen zijn. God verlangt naar intimiteit met ons. Hij ziet ons graag regelmatig zittend aan Zijn voeten zodat Hij ons kan zegenen met Zijn vrede, Zijn liefde en Zijn waarheid. Vanuit die plek mogen we vervolgens opstaan en naar de plekken gaan waar Hij ons zendt. Voor iedereen is dat weer anders. Iedereen kan Hem eren op een andere plek en op de manier die bij jou past.
Ik zegen je met open oren en een open hart, om Gods stem te kunnen horen, zodat jij weet hoe jij Hem mag eren.
Wees gezegend.
Liefs,
