Ik kan me herinneren hoe perplex ik als kind stond wanneer goede vrienden de kerk verlieten of van hun geloof afdwaalden. Mijn leven en familie was een veilige plek om te groeien en op te bloeien en dus kon ik het mij niet voorstellen hoe het leven iemands geloof kon testen. Mijn kinderlijke geloof had geen ontberingen of lijden gekend, dus was het gemakkelijk voor mij om ‘vast te houden’, omdat er niets in het leven was dat mij naar het einde van mezelf duwde, waardoor ik me met alle macht aan Jezus vast zou hoeven klampen. Nu ik volwassen ben, weet ik maar al te goed hoe het leven iemands geloof kan afleiden, verleiden, verpletteren, vernietigen en testen.
Van het begin van Genesis zien we dat de mensheid, als geheel, geneigd is om af te dwalen. We zijn geneigd om afgoden te maken en we zijn geneigd tot ongehoorzaamheid. Omdat we in een gebroken wereld leven, zijn we gewond en hebben we pijn en ervaren we zowel onuitsprekelijk lijden als grote vreugde. Het leven is complex en de schrijver van de Hebreeënbrief wist dat ons geloof getest zou gaan worden; hij wist dat we verleid zouden worden om af te drijven door zoveel dingen die de wereld te bieden heeft.
Als we in een aangenaam seizoen zitten, is het gemakkelijk om op onszelf en onze middelen te vertrouwen in plaats van ons vast te houden aan ons geloof in een goede en heilige God. In moeilijke seizoenen is het gemakkelijk om in de puinhopen om je heen te kijken en je af te vragen waar God is. Het boek Hebreeën is een brief waarin steeds opnieuw verklaard wordt dat Jezus beter is en dat Hij alles onder controle heeft, in welk seizoen we ons ook bevinden.
Door het hele eerste hoofdstuk van Hebreeën wordt ons verteld dat Jezus beter is dan de engelen en dat Hij alles bijeenhoudt door de kracht van Zijn Woord. In de eerste verzen van Hebreeën wordt ons verteld dat Hij alleen de Ene is, die ons van onze zonden gereinigd heeft (Hebreeën 1:3)! Daarop terugkijkend moedigt Hebreeën 2:1-4 ons aan om ons te houden aan wat we gehoord hebben, ‘opdat wij niet op enig moment afdrijven’. Als je tijdens het Bijbellezen vragen stelt (wat geweldig is om te doen wanneer je Bijbelstudie doet), zal één van jouw vragen misschien zijn geweest: ‘Wat hebben wij dan precies gehoord?’
In deze passage verwijst ‘de boodschap gesproken door engelen’ naar de wet in het Oude Testament. De schrijver van de passage schetst een contrast: ooit was Gods volk onder de wet en werd hun ongehoorzaamheid gemeten met en gestraft door de wet, maar nu hebben wij Jezus – de ware en betere wet. Zijn verlossing, een grotere verlossing: zo meten we ons leven momenteel. Doordat Christus voor onze zonden betaalde, werd de boete voor onze ongehoorzaamheid aan het kruis voldaan.
Wanneer we worden aangemoedigd om ‘zorgvuldig te kijken’, dan is dit waar we onze aandacht aan moeten geven: onze grote verlossing in Jezus, die beter is dan de engelen (Hebreeën 1:4), beter dan Mozes (Hebreeën 3:3-4), beter dan de wet (Hebreeën 8:6) en beter dan wat deze wereld ook te bieden heeft. We houden onze ogen op Jezus gericht; niets in deze wereld zal ons dan langzaam (of snel) af kunnen doen dwalen van Hem.
De waarheid is, we zijn allemaal geneigd om af te dwalen. Heer, ik voel het. Ik ben geneigd om de God te verlaten van wie ik houd. Wanneer ons geloof zwak aanvoelt, wanneer we onmiskenbaar geneigd zijn om af te dwalen door overvloed of schaarste, door aardse vreugde of diep verdriet, dan moeten we ons houden aan wat wij gehoord hebben zodat we niet aan onze dwaalneigingen toegeven.
Hebreeën 10:23 zegt het als volgt: ‘Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden, want Hij Die het beloofd heeft, is getrouw.’
Lieve zussen, wat er vandaag ook op je pad komt, laat me je aanmoedigen om naar Jezus te kijken. Let goed op wie Hij is en wat Hij voor jou heeft gedaan. Houd onwrikbaar vast aan de hoop die wij belijden, want onze Redder is goed, Hij is betrouwbaar en Hij is oneindig beter dan wat de wereld dan ook te bieden heeft.
