Deze week verdiepen wij ons in Gods woorden rondom het thema ‘nalatenschap’ binnen het grote thema genadevol moederschap. En om maar direct de diepte in te gaan, wat is dat een prachtig woord in de titel van de studie, die genade heb ik, hebben wij, in het moederschap zo nodig. Iedere keer opnieuw dank ik God weer, voor Zijn genade aan mij betoont. Binnen het moederschap zijn zoveel aspecten en een aantal daarvan is in de studie en de blogs voorbij gekomen de afgelopen weken.
Deze week het thema nalatenschap. Nalatenschap is datgene wat iemand na laat na zijn of haar overlijden, dit zijn zowel de bezittingen als de schulden. Wat kan het mooi zijn als je iets erft wat je blij maakt, een aandenken aan de overledene of dat je iets koopt van een deel van de erfenis. Tegelijkertijd kunnen herinneringen ook een erfenis weergeven. Niet tastbaar of zichtbaar, maar dingen die je in je hart bewaart. En dat doet mij denken aan Maria, die de woorden van de herders in haar hart bewaarde. Maar ook de gebeurtenissen in Jeruzalem, toen Jezus drie dagen kwijt was, bewaarde Maria in haar hart. Ze dacht na over de woorden die gesproken waren en alles wat er in die tijd gebeurd was.
Jaren geleden kreeg ik iets van mijn opa in mijn handen geduwd. Het was een gouden ring met koraal van oma. Het was als herinnering aan oma. Af en toe heb ik deze ring om en het herinnert mij inderdaad aan oma. Tegelijk moet ik veel vaker denken aan mijn opa die jarenlang, dag in dag uit, de aardappels schilde voor het avondeten. En dat trouw en liefdevol deed! Dat beeld bewaar ik nog veel meer in mijn hart.
Je hart is een plek waar je van alles overdenkt, waar je besluiten neemt, waar je worstelt, waar je je verdiept. En wat is het dan prachtig dat wij Gods woorden als erfenis hebben ontvangen, zodat we die kunnen overdenken, daarop kunnen kauwen, kunnen laten landen in ons hart en die woorden uit mogen leven!
Tegelijk rijst bij mij de vraag op, wat laat ik mijn kinderen na? Niet alleen voor ‘later als ik er niet meer ben’ maar iets voor iedere dag, ook voor vandaag. Hoe kan ik daar op een goede, bijbelse manier uiting aan geven? Begint daarmee de nalatenschap eigenlijk vandaag al? Ik denk het wel. Alles wat we onze (kleine) kinderen leren, waar we hen in onderwijzen is iets wat we nalaten. En daar mogen we ons dan ook bewust van zijn. Alles wat we zeggen, wat we doen, eigenlijk wie we zijn, is nalatenschap. Het kan zijn dat dit idee je benauwt en je in een kramp schiet om aan de goede nalatenschap te voldoen. Ik denk dat dat, lieve zus, niet nodig is. Daarom hebben we zo’n mooie titel; genadevol moederschap!
Het is goed om soms achterom te kijken, het is goed om soms vooruit te kijken, zodat je bij kunt sturen en je zelf soms de vraag kunt stellen….wil ik dit nalaten?! Niet om jezelf, maar juist om door je hele leven heen, Christus centraal te stellen en dat uiting te geven in je gezin! En dat is precies waar we met deze bijbelstudie mee begonnen zijn!
“Maar u bent een uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilig volk, een volk dat God Zich tot Zijn eigendom maakte opdat u de deugden zou verkondigen van Hem die u uit de duisternis geroepen heeft tot Zijn wonderbaar licht”
Het is niet onze eigen nalatenschap maar het zijn Gods grote daden die wij onze kinderen verkondigen.
Jezus is naar de hemel gegaan en Jezus sprak de volgende woorden:
“Ik zal de Vader bidden, en Hij zal u een andere Trooster geven, opdat Hij bij u blijft tot in eeuwigheid… Ik zal u niet als wezen achterlaten”. Johannes 4: 16-18
Wat is dat een heerlijke belofte. Wij hebben de Heilige Geest ontvangen en die woont in ons. Die zal ons leren wat wij na mogen laten, hoe heerlijk is het toch dat wij het niet alleen hoeven te doen. Hij is bij ons en in ons! Hij wil ons leren, onderwijzen, sterken en dat mogen wij weer doorgeven aan ons nageslacht. En dat doen we soms heel expliciet en bewust en soms is dat juist door ons leven van alle dag heen. En dat is genadevol nalaten! Voor onszelf, voor de ander. En die genade bid ik je van harte toe in het moederschap!
We mogen ons nalatenschap ‘doen’, met een vast geloof, een blijvende hoop en heel veel liefde, tot ons einde toe, en dat leggen in de vertrouwde handen van onze Heer en God!
Liefs,
