Deze week leren we over hoe God ons bedoeld heeft als mensen die in verbinding staan met elkaar. Het is niet voor niks dat God mannen én vrouwen heeft bedacht. Samen laten we een completer beeld van God zien, we vullen elkaar aan. Samen staan we sterker. Samen houden we het langer vol. Samen zien we meer en komen we verder. We hebben elkaar nodig.
De bijbelgedeelten die we deze week mogen lezen benadrukken hoe belangrijk het is om er voor elkaar te zijn. Hoe we elkaar kunnen dienen en zo elkaar tot zegen mogen zijn.
Eerlijk gezegd gaat me dat lang niet altijd gemakkelijk af. Het thema van deze tweede week vind ik vrij confronterend. In mijn familie is leven in gemeenschap zoals God het bedoeld heeft moeilijk. Ik heb niet een heel diep contact met mijn familie. We delen het geloof niet. We delen leuke nieuwtjes en in praktische zin helpen we elkaar waar het mogelijk is. Maar de diepe verbondenheid, te weten dat ik op geestelijk niveau er voor hen kan zijn en zij voor mij, die is er niet.
Het is een gemis en misschien herken je dat. Zeker nu ik deze teksten lees, ervaar en erken ik dat ik niet verbonden ben met mijn familie zoals God het bedacht heeft. Dat doet zeer.
Terwijl ik daar bij stil sta en dit gemis me verdrietig maakt, hoor ik Gods fluisterende bemoediging dat ik Zijn geliefde dochter ben. Ik ben Gods kind en dat maakt mij lid van Zijn gezin. En ineens realiseer ik mij hoe gezegend ik ben met vrienden om mij heen die ten diepste mijn broers en zussen zijn. Samen zijn wij Gods gezin, Zijn familie. Samen mogen we in gemeenschap leven met Hem en met elkaar.
De teksten van deze week geven goed weer hoe het leven in gemeenschap met de ander eruit zou moeten zien. Meerdere keren wordt gewezen op Jezus. Het leven van Jezus, de manier waarop Hij omging met anderen is ook hierin een prachtig voorbeeld. Bij Hem was geen veroordeling te vinden. Het was Zijn belangrijkste doel om anderen op Zijn Vader te wijzen en Hem te zien. Jezus was hét grote voorbeeld van nederigheid waartoe wij in de verzen van Filippenzen toe worden opgeroepen.
Hoe is dat bij jou, hoe is dat bij mij? Herken je het gevoel van hierin tekort schieten? Wanneer we deze weken leren uit de bijbel wat ‘in gemeenschap zijn’ eigenlijk betekent, kan je dat het gevoel geven dat je zoveel moet. Je moet eensgezind zijn, je moet nederig zijn, je moet… Terwijl je daarnaast misschien een gezin hebt, een drukke baan of vrijwilligerstaak in de wijk. Misschien zeg je bij voorbaat al, ‘laat maar, dat gaat me toch nooit lukken’. En weet je? Je hebt volkomen gelijk. Al die dingen gaan je niet lukken wanneer je ze uit eigen kracht doet.
Maar laat me je bemoedigen met de woorden uit 1 Korintiërs 2: 16. In dit vers staat namelijk dat wij ‘de gezindheid van Christus hebben’. De gezindheid van Christus zijn de gedachten, de manier van denken van Jezus Zelf. Doordat Gods Geest in ons woont, mogen we geloven dat wij de gezindheid van Christus al bezitten. We ‘moeten’ niet allerlei extra dingen doen om het te ontvangen. We mogen weten dat de houding waarover we deze week leren al in ons is. Wij kunnen al denken zoals Jezus. Wij kunnen al handelen zoals Jezus. Het zit in mij dat ik mij nederig op kan stellen naar mijn broer en zus. Het zit in mij dat ik liefdevol, geduldig en vol ontferming naar die ander kan kijken. Betekent dit dat het mij automatisch makkelijk af gaat?
Nee, helaas niet. Ook hierin mag ik groeien. En hierbij heb ik mijn broers en zussen nodig. Dit is ook waarom het goed is om in gemeenschap met familie en vrienden te leven. Het helpt ons te groeien in de gezindheid van Jezus Christus. We helpen de ander weer opstaan wanneer die valt. We helpen de ander met het lezen in de bijbel. We moedigen de ander aan om naar plekken te gaan die goed zijn voor hem of haar. We herinneren de ander eraan om elke dag de wapenrusting van God aan te trekken en we zien de potentie in de ander. We onderwijzen, we leiden, we volgen en we dienen. Dit alles doen we om elkaar te wijzen op God. Zodat we Hem steeds beter leren kennen en ons vertrouwen en geloof in Hem steeds groter groeit.
Het schrijven van deze blog heeft me wat meer tijd gekost dan anders. Juist omdat het nu zo binnenkwam dat ik niet in die verbinding sta met mijn familie zoals God het bedoeld heeft.
Toen ik eerder deze week met een aantal vrouwen van mijn gebedsgroep in gebed was, ervoer ik tijdens dat gebed heel sterk dat God zei; ‘Kijk om je heen, dít is je familie. Deze vrienden zijn jouw broers en zussen. Jij bent onderdeel van Mijn huisgezin’. Dat gaf een diepe innerlijke vrede.
Ik verlang nog steeds naar een leven in gemeenschap met mijn aardse familie. Tegelijk weet ik dat God heeft voorzien in een nieuwe familie. Mijn broers en zussen die mij helpen te focussen op God, die mij helpen te groeien in mijn relatie met Hem. Zij helpen mij om continu in verbinding te staan met God en zij richten mij weer op wanneer ik struikel en val
Het is mijn gebed dat ook jij ervaart dat je leeft in gemeenschap met jouw vrienden én familie. Mocht je dit nog niet zo ervaren en er wel naar verlangen, spreek dit verlangen dan maar hardop uit naar onze hemelse Vader. Weet dat je niet alleen staat. God ziet, God weet, God zorgt, voor al Zijn kinderen. Dus ook voor jou.
