Een van de laatste keren dat ik het evangelie deelde, ging het niet goed. Beter gezegd was het een ramp.
Twee jongedames benaderden me in een boekwinkel in Barnes and Noble terwijl ik op zoek was naar een journaling bijbel. Misschien omdat ze in die specifieke afdeling zaten, dachten ze me makkelijker te kunnen benaderen.
Ze vroegen me of ik van ‘God de Moeder’ had gehoord en begonnen de leerstellingen van hun geloof te delen. Ik onderbrak ongeduldig hun beweringen om ze te weerleggen en met hen het evangelie van Jezus Christus te delen. Toen ik dat deed, werd het een gekijf. Het eindigde in een onderlinge schreeuwpartij midden in een boekwinkel.
Ik was gekrenkt. Ik schaamde me. Ik heb mezelf veroordeeld.
Waarom werd ik zo defensief en raakte ik gefrustreerd over hen? Waarom heb ik de liefde van Christus niet met hen gedeeld? Waarom luisterde ik niet meer en sprak ik niet minder? Waarom heb ik mijn getuigenis niet gegeven? Heb ik er zelfs niet aan gedacht te vragen of ze ware redding door Jezus wilden ontvangen?
Ik moet eerlijk zijn. Die ervaring maakte me behoorlijk terughoudend om het evangelie moedig te verkondigen. Hoewel die jongedames naar me toe kwamen, kon ik me alleen maar voorstellen dat iemand op mij reageerde zoals ik op hen reageerde.
God roept ons als gelovigen om mensen over Jezus Christus te vertellen. Het is het levensdoel en de missie van een gelovige om erop uit te gaan en te delen, maar God stuurt ons nooit alleen. De Heilige Geest gaat ons voor om de weg vrij te maken en leeft in ons om ons in staat te stellen moedig, effectief en nederig te spreken (Handelingen 4: 29,31; Handelingen 14: 1, Mattheüs 10:20).
God plaatst ons in Zijn soevereiniteit op het juiste moment op de juiste plek om iets te delen met degenen die Hem nodig hebben (Deuteronomium 31: 8, Psalm 139: 5). Het enige wat we hoeven te doen is voorbereid zijn gelegen of ongelegen, om de reden voor de hoop die in ons leeft te delen (1 Petrus 3:15).
Als we iets delen, kunnen we het voorbeeld van Paulus in Handelingen 26 volgen. Paulus was vrijmoedig maar behield zijn nederigheid toen hij het evangelie doorvertelde. Paulus deelde het evangelie van Jezus Christus, maar ook zijn eigen persoonlijke getuigenis. Als we de Heilige Geest toestaan al onze gesprekken te leiden, zal Hij ons de kans geven om ons geloof te delen (Openbaring 3: 8).
In Handelingen 26 had God op een goddelijke wijze Paulus in een positie geplaatst om zijn geloof en getuigenis met koning Agrippa te delen. In plaats van toe te geven aan angst, zei Paulus dat hij niet alleen blij was met de gelegenheid om zichzelf te verdedigen, maar ook met de gelegenheid om het evangelie met de hoogste koninklijke ambtenaren van die tijd te delen.
Vaak zien we niet in dat God ons met een goddelijk doel heeft geplaatst waar we zijn, zodat we de mensen om ons heen van vrucht zullen voorzien (Johannes 15: 4-5, 16).
Jij en ik zijn voeding voor onze familieleden, buren, collega’s en zelfs onze volgers van sociale media. We moeten ons afvragen: “Wat geven we ze te eten?”
In de verzen 1-23 deelde Paulus de waarheid van het evangelie van Jezus Christus als de enige weg naar redding en verzoening met God. Merk op dat Paulus ook zijn persoonlijke getuigenis gaf over de manier waarop speciaal hij gered werd.
Ons persoonlijk getuigenis is belangrijk omdat het ons unieke verhaal is over hoe God ons leven heeft veranderd. Ons getuigenis is simpelweg dit: hoe was mijn leven vóór Christus en hoe is het veranderd sinds mijn redding. Hoewel mensen misschien ruzie maken over specifieke punten in de Bijbel, kan niemand ons persoonlijke verhaal van Gods wonderbaarlijke werk in ons leven weerleggen.
Merk op dat Paulus werd bespot en belachelijk werd gemaakt in de verzen 24-29. Het is niet onze taak om iemand over te halen, te pesten of zich schuldig te laten voelen zodat ze Jezus als hun Heiland zullen accepteren. Alles wat wij hoeven te doen is moedig en nederig te delen, en de Heilige Geest doet de rest.
Ik bid vaak dat God me een nieuwe kans geeft om die jonge vrouwen te ontmoeten. Hen mijn excuses voor mijn arrogantie en frustratie aan te bieden. Dat zou ik nederig en liefdevol doen.
God hield zoveel van mij dat Hij zijn Zoon Jezus Christus zond om te sterven om de prijs voor mijn zonden te betalen. Ik was een weggelopen tiener, een slaaf van seksuele zonde, verzoekingen en pornografie, verstrikt in alcohol en pillen. Een tiener die een roekeloos leven leidde van hopeloosheid, woede en wanhoop. Toen ik op mijn ergst was, geconfronteerd met de dood, kwam ik tot mijzelf en herkende ik dat alles wat ik deed verkeerd was. Ik smeekte God om me te helpen, mij te helen en mij te redden. Ik geloofde in mijn hart dat Hij dat kon. Ik begreep het toen niet, maar Jezus leeft aan de rechterhand van God en bad namens mij. Vanwege Jezus’ dood, begrafenis en opstanding reikte God met Zijn machtige hand in mijn leven en redde mij. Hij heeft mij nieuw gemaakt. Mijn omstandigheden veranderden niet onmiddellijk, maar het enige wat onmiddellijk veranderde, was dat ik hoop had. Ik voelde me geliefd op een manier die ik nog nooit eerder had gekend. Ik gaf me over toen God mij begon te reinigen: mijn gebroken hart herstelde, oude wonden genas, mensen uit mijn leven verwijderde en me liet zien hoe ik voor Hem moet leven en zoals Hij moet liefhebben.
Het evangelie delen kan eng zijn. We worden misschien belachelijk gemaakt, bespot, ontslagen en verlaten. Maar we nemen dat risico omdat we van God houden. God liefhebben betekent dat we mensen moeten liefhebben, zelfs de niet-beminnelijke, onaangename en respectloze mensen (Mattheüs 22: 37-39). God belooft ons de kracht, de woorden en de genade te geven om het Hem voortreffelijk te doen (Mattheüs 7: 7-8).
Wat kunnen we voor je bidden als je de wereld in gaat om het evangelie en je getuigenis te vertellen?
Vrede en genade voor jou,
