Nou, geef jezelf maar een schouderklopje! We zijn klaar met observeren en kunnen door naar de volgende stap, het interpreteren.
Interpretatie is het onderdeel waarbij we proberen vast te stellen wat de boodschap van de schrijver was voor het oorspronkelijke publiek.
Hierbij moeten we niet de vraag stellen: “Wat betekent dit Bijbelgedeelte voor mij?”
De Bijbel is geschreven aan een oorspronkelijk publiek, in een specifieke tijd en cultuur. Om goed te kunnen bepalen wat de theologische betekenis en nadruk is van een schriftgedeelte, moeten we hier rekening mee houden. Het is niet relevant wat de tekst voor ons zou ‘betekenen’, sterker nog, het is gevaarlijk om zo te denken. Bij interpretatie is het doel de theologische waarheid van het schriftgedeelte te bepalen. Dat is de tijdloze en onveranderlijke waarheid die van toepassing is op alle culturen en alle mensen. Pas bij het onderdeel toepassing wordt het persoonlijk: een specifieke toepassing van de waarheid van een Bijbelgedeelte kan per situatie verschillen. Dit lijkt misschien een onbelangrijk onderscheid, maar het is juist van groot belang.
Wanneer we proberen te achterhalen wat de beoogde boodschap was van de schrijver voor zijn oorspronkelijke publiek, moeten we rekening houden met een aantal punten:
1. Probeer niet onze eigen cultuur en omstandigheden in de tekst te zien.
2. Ga ervan uit dat het gaat om normaal taalgebruik; zoek niet naar verbogen boodschappen in de tekst.
3. Houd rekening met de algemene context en het verhaal van het Bijbelboek.
4. Gebruik duidelijke gedeeltes om de onduidelijke stukken te duiden. Probeer geen nieuwe betekenis aan een duidelijke tekst toe te schrijven door een moeilijk gedeelte te interpreteren.
5. Onderzoek de historische en culturele achtergrond en probeer deze te begrijpen.
6. Zoek moeilijke woorden of zinsdelen op in een woordenboek.
De dingen uit dit lijstje worden tijdens de observatie even uitgesteld. We hebben bij de observatie de achtergrond van de tekst niet onderzocht en ook geen moeilijke woorden opgezocht. Dit is het moment om dat wel te doen. Nadat we het Bijbelgedeelte nauwkeurig hebben geobserveerd en de tijd hebben genomen om te begrijpen wat de schrijver nou precies zegt, gaan we verder met het beantwoorden van eventuele vragen die tijdens de observatie naar boven zijn gekomen.
De komende week gaan we aan de slag met aanvullende bronnen die we kunnen gebruiken voor interpretatie. Laten we voor nu ons best doen om de volgende vragen over het SOAP-gedeelte van vandaag, te beantwoorden:
“De hemel en aarde zullen voorbijgaan, maar Mijn woorden zullen zeker niet voorbijgaan.” – Mattheüs 24:35
Vragen voor Interpretatie:
1. Wie is de spreker?
2. Wat is het beoogde publiek?
3. Wat weten we over het publiek?
4. In welke tijd speelden deze gebeurtenissen zich af?
5. Welk punt wordt hier door de spreker aangehaald?
6. Zijn er dingen uit deze tekst die ook elders in de Bijbel terugkomen? Zo ja, waar?
7. Geeft de spreker hier opdrachten of verboden?
8. Legt de spreker uit waarom hij zijn publiek opdraagt om iets te doen of iets te laten?
9. Kunnen de omliggende verzen inzicht geven in de betekenis van deze tekst?
10. Wat is de algemene context van het gedeelte waar deze tekst in staat?
Bedenk dat je voor het beantwoorden van deze vragen misschien extra bronnen nodig hebt, zoals een studiebijbel of een Bijbelcommentaar. Dit soort bronnen kunnen ons goed helpen de culturele en historische achtergrond van een Bijbelgedeelte te bepalen. Ook de omliggende verzen kunnen helpen bij het beantwoorden van deze vragen.
Laten we God blijven zoeken als we Zijn Woord bestuderen. Vergeet niet dat het niet ons doel is om een makkelijke oneliner of een beetje bemoediging te vinden. Ons uiteindelijke doel bij het bestuderen van de Bijbel is God te leren kennen: Zijn karakter, Zijn hart, Zijn heiligheid en Zijn genade. Mogen wij vandaag bemoedigd worden en niet moe worden of ontmoedigd raken van deze prachtige taak!