Jaren geleden heb ik me voor het eerst verdiept in de wapenrusting van God. Ook toen deed ik er een bijbelstudie over en heb ik veel over de wapens geleerd. Maar in die tijd had ik nog maar weinig besef van wat geestelijke strijd werkelijk is. Ik benaderde alles heel erg vanuit het natuurlijke. Bij het bestuderen en me eigen maken van de ‘geestelijke wapenrusting’ vergat ik in die tijd het woord ‘geestelijk’. Ik snapte wel enigszins de noodzaak van de sandalen in de strijd, maar ik begreep nog vrij weinig van de vrede die zo noodzakelijk is, om stand te kunnen houden in de geestelijke strijd. Nu, vele jaren ouder én wijzer, begrijp ik waarom God ons wil uitrusten met Zijn vrede. Hij weet hoe wij Zijn vrede nodig hebben om de duivel te kunnen weerstaan.
Wanneer we het hebben over het evangelie van de vrede, dan betekent dat allereerst het goede nieuws, onze rechtvaardiging die de vrede heeft hersteld tussen God en ons. Zonder het evangelie was echte vrede niet eens beschikbaar voor ons. Alleen dat al is een bemoedigende boodschap toch? Op het moment dat het goed is gekomen tussen jou en God ontving jij Zijn vrede, Zijn sjalom. Het Hebreeuwse woord sjalom heeft een diepe betekenis. Het is niet zozeer de afwezigheid van oorlog of chaos. Hier heeft vrede de betekenis van innerlijke heelheid, harmonie, volledigheid, welvaart, welzijn. Het gaat hierbij om rust en veiligheid ten opzichte van de omgeving. Misschien wel eerder ondanks de omgeving. Over deze vrede heeft Jezus het in Johannes 14:27, op het moment dat Hij de komst van de Heilige Geest belooft. Het is de Geest van Jezus, Zijn vrede die in ons woont. Ik hoef die vrede dus niet meer na te jagen of te verdienen. Ik mag erop vertrouwen dat die vrede al in mij is, ik heb het al ontvangen. Jezus heeft het Zelf gezegd.
Vrede mét God veroorzaakt dus ook vrede ván God. Die vrede met God laat ons weten dat er geen afstand meer is tussen God en ons. Die vrede van God laat ons zeker weten dat wij geliefde kinderen van Hem zijn en onder Zijn bescherming staan. Wij mogen zeker weten dat wij veilig zijn bij Hem. Dus dat wat de vijand ook probeert, hij ten diepste onze vrede niet kan roven.
Ondanks die wetenschap weet ik ook dat het lang niet altijd zo voelt. Of we die vrede ook voelen hangt heel vaak samen met hoe onze relatie met God is. Wanneer ik veel tijd met God doorbreng, me verbonden weet met Hem, wanneer ik weet dat Hij mijn anker is en mijn leven in Zijn hand houdt, dan ervaar ik die vrede veel makkelijker, ondanks de moeilijke omstandigheden waar ik op dat moment doorheen ga.
Onze innerlijke vrede houdt ons overeind. Deze vrede is een krachtig onderdeel van onze wapenrusting. Ondanks dat de strijd om ons heen hevig woedt hoeven wij niet mee te gaan in alle emoties die daarmee gepaard gaan.
Laten we nog even kijken naar de sandalen van de Romeinse soldaat. Dit schoeisel was half laars, half sandaal. De zolen bestonden uit verschillende lagen leer waar spijkers naar de onderkant doorheen staken. Deze holle, metalen noppen zorgden ervoor dat de soldaat stevig kon blijven staan. Ook stonden de soldaten in rechte lijn vlak naast elkaar. Schouder aan schouder in een stevige linie. Dit beeld zet me stil bij hoe belangrijk het ook is voor elkaar om stevig aan onze vrede vast te houden. Wanneer we naast elkaar in vrede verankerd staan kunnen we ook makkelijker de vrede met elkaar bewaren. Dan kunnen we standhouden wanneer de vijand probeert de vrede in onze relaties te verstoren.
De sandalen van de Romeinse soldaat waren ook soepel genoeg om lange marsen te lopen, om met gemak op ongelijke grond voort te bewegen. Zo mogen ook wij weten dat we op weg mogen gaan. Soms is de weg die voor ons ligt lang, of de ondergrond moeizaam te bewandelen. Maar ik wil je bemoedigen dat we als een sterk leger van God, samen het strijdperk betreden.
Laten we elkaar aanmoedigen én bemoedigen om vasthoudend te vertrouwen op Gods vrede in ons. Laten we vanuit de vrede die we van God hebben ontvangen, naast elkaar blijven staan in plaats van tegenover elkaar. Zo krijgt de vijand steeds minder gelegenheid om onze vrede te roven.
Tot slot, wanneer we beseffen hoe belangrijk de vrede van God voor ons leven is, dan gunnen we dat anderen om ons heen toch ook!? Daarover gaat die bereidheid waar Paulus het over heeft. Zijn wij bereid om als de gelegenheid zich voordoet, het Evangelie van vrede met anderen te delen? Wanneer wij de vrede van God zo duidelijk in ons ervaren, zullen we ook minder last hebben van eventuele schaamte voor het evangelie. We ervaren de impact ervan op ons eigen leven en dat mogen we uitdelen. Deze wereld kan wel wat vrede gebruiken, dus laten we bereid zijn, om samen op te trekken en het goede nieuws van vrede te delen met iedereen die hiervoor open staat. Om zo tot zegen te zijn.
