Mijn dochter kwam van de zomer na haar zwemles uitgelaten aan mij vertellen dat ze een nieuw vriendinnetje had. Ze hadden allebei het lef gehad om een praatje aan te knopen met elkaar terwijl ze in het zwembad stonden te wachten op een nieuwe instructie, en voor je “bommetje!” had kunnen roepen waren ze al vriendinnen geworden.
Uiteraard had mijn dochter geen enkel idee, toen ik vroeg hoe haar vriendinnetje heette en wat het was waar ze over hadden gepraat, waardoor ze hadden besloten om vriendinnen te worden. Namen en verdere bijzonderheden waren lang niet zo belangrijk als het feit dat ze dingen samen hadden gedaan en hadden gegiecheld en bellen hadden geblazen in het water. Afgezien van die paar zwemlessen in de zomer kwamen ze nooit bij elkaar, maar toch, zoals dat alleen bij kinderen mogelijk is – op de een of andere manier vonden ze dat dit meer dan genoeg was voor hun vriendschap.
Volwassen vriendschap, in het bijzonder met andere vrouwen, geeft mij een nederig gevoel. Ik heb er in het verleden vaak een knoeiboel van gemaakt, en daardoor weet ik hoe het is, als vriendschappen afbrokkelen. Zelf heb ik ook verdriet ondervonden van vrienden en ik weet hoe pijnlijk het is om tevergeefs te wachten op een verontschuldiging. Vaak bezorgde het begin van een nieuwe vriendschap me momenten van opwinding en hoop, die weer vervaagden als ons drukke leven al onze aandacht opeiste.
Onze tekst voor vandaag wijst op een van de sleutelbegrippen voor vriendschap: vergeving. Allemaal maken we vroeg of laat een fout. We verknoeien dingen, zeggen verkeerde dingen, doen onze vrienden pijn, en zij doen ons pijn. Het is niet zo dat vriendschap, als vorm van relatie, bij voorbaat gedoemd is te mislukken – feit is dat we juist zo prachtig gemaakt zijn om in gemeenschap met elkaar te leven. Maar de waarheid is ook dat iedere relatie tussen onvolmaakte mensen, nooit volmaakt zal zijn. Hoe wij met de moeilijke momenten omgaan bepaalt niet alleen de toekomstige kwaliteit van onze relaties, maar het legt ook ons hart bloot.
Kleedt u zich dan, als uitverkorenen van God, heiligen en geliefden, met innige gevoelens van ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld. Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft; zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen. En kleedt u zich boven alles met de liefde, die de band van de volmaaktheid is.” (Kolossenzen 3:12-14)
Als wij er als vrienden voor kiezen om elkaar te behandelen met ontferming, vriendelijkheid, nederigheid, zachtmoedigheid, geduld en liefde, dan zullen we ook in staat zijn om vergeving te vragen – en te geven, want dan hechten wij grote waarde aan onze relaties. Als wij liefhebben zoals Christus ons heeft liefgehad, kunnen we ook vergeven zoals Christus ons heeft vergeven. Dat zullen onze vriend(inn)en dan opmerken – een liefde die alleen het gevolg kan zijn van een intensieve wandel dicht bij de Heer, waarbij wij het van Hem (niet van onze vrienden) verwachten als het gaat om zekerheid, vertrouwen en blijdschap.
Als jij het moeilijk vindt om een vriend(in) vergeving te schenken omdat die zich niet heeft verontschuldigd – ik ken dat uit ervaring – dan is mijn gebed dat je daar niet in blijft steken. Stort je hart uit voor God. Vertel Hem alles wat er is gebeurd, alles wat jou pijn heeft gedaan. Hij weet ervan, en Hij is in staat om al het verdriet dat je hebt meegesjouwd, van je weg te nemen. Vraag Hem om hulp om anderen te vergeven, zodat je het verdriet kunt loslaten voordat het je hart verbittert. Vergeving is niet hetzelfde als verzoening, maar het zal voor jou de weg openen naar bevrijding en heling.
Misschien moet je nog deze week een vriendin om vergeving vragen om een relatie te herstellen. Als jij je verantwoordelijkheid neemt en het gaat doen, vraag dan aan God om hulp, zodat je met haar spreekt in nederigheid, vriendelijkheid en liefde. Mensen opzij zetten lijkt zoveel gemakkelijker en veiliger, maar dat is niet hoe we zijn bedoeld.
“Echt wijsheid, Gods wijsheid, begint bij een heilig leven dat wordt gekenmerkt door hoe we met elkaar optrekken. Die wijsheid is welwillend, voor rede vatbaar, vol barmhartigheid en zegening, niet nu eens warm en dan weer koud, niet dubbelzinnig. Je kunt een gezonde, stevige gemeenschap opbouwen die oprecht met God leeft, en je kunt alleen van het resultaat genieten als ieder zich ervoor inzet om met elkaar op te trekken, terwijl we elkaar in ere houden en waardig met elkaar omgaan.” (Vertaling van the Message, over Jakobus 3:17-18)
Gods Woord bevestigt dat voor een gezonde gemeenschap hard gewerkt moet worden en God heeft ons toegerust met de middelen die wij nodig hebben om goede vrienden te zijn. Laten we daar samen voor gaan.
