Ik zat aan tafel in de keuken en hoorde allerlei gesprekjes om mij heen dwarrelen. Er stonden lege pizzadozen en kleverige schaaltjes waar we ijs uit hadden gegeten, er lagen spelletjes te wachten, maar mijn aandacht werd getrokken door de gedempte stemmen van de drie nichtjes die ik in de woonkamer zag zitten. Uit hun gezichtsuitdrukking kon ik opmaken dat ze het ergens oneens over waren – misschien wie er aan de beurt was voor de trampoline, of wat voor video game ze zouden gaan spelen. Ik bleef zitten afwachten totdat één van hen naar mij toe zou stormen om mij te laten beslissen wie er gelijk had, maar het gebruikelijke gejammer bleef uit.
Ondanks hun frustratie en onenigheid, won de liefde en de bereidheid om toe te geven.
Dat zij als vijf-, acht- en tienjarige in staat waren om met moeilijke beslissingen om te gaan en daarbij verdeeldheid te vermijden, stemde mij hoopvol in deze verscheurde wereld waarin wij leven. Zij wezen mij erop dat we toch best van elkaar kunnen blijven houden, als we onze zin niet krijgen. Wij hoeven het niet met elkaar eens te zijn om toch begrip voor elkaar te hebben. We kunnen best wat van onze wensen inleveren om ruimte te scheppen voor anderen zodat ze ook mee kunnen doen.
Mijn dochter en haar nichtjes weten dat hun speeltijd beperkt is en dus kozen ze voor vrede. Ons thuis is niet in deze wereld, en wij krijgen geen garantie hoe lang we hier zullen zijn – dus waarom zouden we voor iets anders strijden dan voor eenheid, vrede en saamhorigheid?
In het gedeelte dat we vandaag lezen, beëindigt de schrijver van Hebreeën zijn lijst van geweldige geloofsmensen. Nadat ons voorbeelden van mensen zijn voorgehouden die wij kunnen navolgen nu wij nog dieper willen graven in ons geloof, is de volgende stap de volledige terugkeer naar God. De lezers van dit Bijbelboek waren geleidelijk van hun geloof afgedwaald, en ze vonden het wel prima om wat aan de oppervlakte te leven. Dit hoofdstuk van Hebreeën spoort de gelovigen aan tot discipline, tot het streven naar heiliging en tot een vreedzaam leven binnen hun christelijke gemeenschap.
Zoals we in Hebreeën 11 voorbeelden kregen van gelovige mannen en vrouwen, zo gebruikt de schrijver van Hebreeën in het hoofdstuk van vandaag het voorbeeld van Ezau om te laten zien wat de consequenties zijn van het verwerpen van God en van een gebrek aan echt berouw. In Layman’s New Testament Bible Commentary staat: ”Ezau beging de dwaasheid om zijn toekomstige erfenis in te ruilen voor de onmiddellijke bevrediging van zijn honger. Evenzo waren de gelovigen van de eerste eeuw bereid om de beloften die zij hadden ontvangen te ruilen voor de gemakkelijk verkrijgbare genoegens van de wereld”.
De geloofshelden en -heldinnen uit Hebreeën 11 geloofden in Gods beloften en Zijn trouw, ook al hebben zij die beloften niet in vervulling zien gaan. Ezau koos ervoor om de dingen in eigen hand te nemen en een aardse erfenis op te eisen, wat hem de zegen kostte die God had voor Zijn kinderen. Wij kunnen óf vechten om de tijdelijke dingen van deze wereld, óf we streven naar heiliging, naar vrede en het eeuwige Koninkrijk van God.
Laten we te midden van alle rumoer en chaos kiezen voor vrede. Moge het onze keus zijn om mensen belangrijker te vinden dan wat wij zelf zouden willen. Laat ons leven een voorbeeld zijn van liefde en een aansporing tot eenheid, dankbaarheid, aanbidding en toewijding aan God. Laten we God op grootse wijze liefhebben.
