Wist je dat wij, jij en ik, geroepen zijn om Christus Jezus te weerspiegelen? Als je dit zo leest dan vraag jij je mogelijk gelijk af ‘maar hoe dan?’
Het vierde hoofdstuk van Efeze start met de oproep van Paulus; ‘tot een wandel die de roeping waarmee u geroepen bent, waardig is.’ Gelukkig laat Paulus het daar niet bij, maar laat hij ook weten hoe dat er dan uitziet. Hoe kunnen we Christus laten zien?
Wanneer je verder leest dan kan je een wat moedeloos gevoel krijgen. Er staat zoveel in, er staan zoveel houdingen waarbij je misschien telkens denkt ‘help, dat lukt me nog lang niet’. Het klinkt allemaal zo volmaakt, zo groots en natuurlijk is het heel mooi als het lukt.
Maar ondertussen ervaar je zelf misschien wel vooral uitgeputheid van het harde proberen. Je hoort jezelf geregeld snauwen naar de mensen die dichtbij je staan. Hoezo geduld, zachtmoedigheid en vrede? Het lukt je überhaupt maar nauwelijks om je huis aan kant te hebben en dagelijks tijd met God te hebben.
Toch durft Paulus deze oproep te doen. Ook hij kent een leven van hard werken en teleurstellingen. We weten van hem dat hij een farizeeër was die wist wat God van Zijn volk vroeg. Paulus kende de wetten grondig en stond er op dat de Joden een levenswandel hadden die geleid werden door de wetten van Mozes en alle extra wetten die er later bij bedacht waren. Althans, voordat God op de weg naar Damascus Paulus persoonlijk riep. We kunnen zeggen dat Paulus vanaf dat moment geroepen werd voor een heel ander leven. Vanaf dat moment was Paulus geen vervolger meer van Gods kinderen, maar werd hij een bemoediger en aanmoediger. Van vervolger werd hij een volgeling van Jezus en werd zijn roeping apostel om de heidenen het goede nieuws te brengen en zo Christus te laten zien. Na zijn bekering leidde hij een wandel die zijn roeping waardig was. Het werd een totaal ander leven dan daarvoor. Dat is precies wat er ook met ons gebeurt of al gebeurd is, op het moment dat we besluiten om ons leven met Jezus te leven.
Zoals we vorige week al leerden, zijn we nu één gemaakt met Christus. Dit maakt dat we mogen leven vanuit het besef dat de Geest van Jezus Christus Zelf in ons woont. Wij hoeven niet zelf hard te werken, maar de Geest laat ons zien wat we mogen doen en helpt ons het te doen. En dit is een heel andere manier van leven dan de wereld ons leert.
God heeft iedereen unieke gaven gegeven, God heeft voor iedereen een unieke roeping en een unieke wandel om die roeping goed uit te voeren. Uniek, omdat wij allemaal uniek zijn. God Zelf heeft ons uniek gemaakt. Dat is toch een heerlijk besef!? We kunnen ophouden om onszelf te vergelijken met die andere zus. Natuurlijk mogen we kijken naar andermans talenten en hoe de ander daarmee omgaat. Dat kan zelfs handig zijn, want daar kunnen we van leren. Maar laat het je niet aanklagen, door te bedenken dat jij nog lang niet op dat niveau zit.
In mijn leven voor mijn bekering was ik altijd hard bezig de beste te zijn in alles. Ik wilde het beter doen, ik wilde het beter weten en wilde altijd zorgen dat anderen het goed hadden. Misschien herken je dat op bepaalde vlakken. Ik kan je vertellen dat het hard werken is en je altijd wel teleurgesteld raakt, want er is altijd wel iemand ergens beter in.
Nadat ik mijn leven echt aan God heb gegeven, merkte ik hoe Gods Geest mij veranderde. Hij veranderde mijn hart en mijn denken. Mede door verschillende bijbelstudies van Love God Greatly heb ik geleerd om mijn geestelijke zwaard, waar we het in week 6 ongetwijfeld nog over gaan hebben, te hanteren. Momenteel, als ik zie hoe andere zussen in mijn omgeving iets heel goed kunnen, kan ik dat bewonderen zonder jaloers te zijn en dit ook direct te willen kunnen. Wanneer de Geest me laat zien dat ik dat ook zou kunnen gebruiken om waardiger te kunnen wandelen en zo beter te kunnen doen waartoe God me roept, dan ga ik op ontdekkingsreis en vraag ik deze zus me te discipelen op dit vlak.
Paulus roept ons op om de eenheid van de Geest te bewaren door de band van vrede. Die eenheid is er dus al. We moeten hem bewaren en dat kan door de vrede die we hebben met God en daardoor met elkaar. Jezus zorgde voor vrede tussen God en ons. Door die vrede met Hem zijn wij een nieuwe mens geworden. Onze levenswandel zou er anders uit moeten zien dan voorheen.
Als ik naar mijn eigen leven kijk, dan heb ik nog genoeg tekortkomingen. De manier van leven waartoe Paulus jou en mij oproept laat mij nog meer dan genoeg groeimogelijkheden zien. Laten we daar niet door ontmoedigd raken. Maar laten we vertrouwen op de Heilige Geest die in ons is. Hij zal ons laten weten hoe we mogen groeien en Hij zal ons helpen óm te groeien.
Zo zijn jij en ik steeds beter in staat tot een wandel, die de roeping waarmee wij geroepen zijn, waardig is. Zo zullen wij steeds beter Christus weerspiegelen.
Wees gezegend.
