Het Woord is mens geworden en heeft in ons midden gewoond, vol van genade en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader. – Johannes 1:14 NBV
Afgelopen week las ik het evangelie van Markus. En zoals heel vaak als ik een heel evangelie achter elkaar lees dan bekruipt me het gevoel dat ik hoop dat het dit keer anders loopt. Dat ze Jezus niet naar het kruis zullen sturen. Ik leef dan zo mee met Hem en Zijn discipelen, dat ik hoop dat God toch gaat ingrijpen en dat het vreselijke lijden aan het kruis niet hoeft te gebeuren. Natuurlijk weet ik wel dat het niet verandert en ik weet wel dat het nodig is dat Jezus Zijn leven geeft, maar mijn inlevingsvermogen is dan gewoon te groot. En lijden is iets wat we allemaal graag zouden willen voorkomen, toch?!
Het raakt me dan ook elke keer weer dat Jezus die weg van lijden is gegaan. Dat Hij ervoor koos om Zijn leven te beginnen hier op aarde, in armoede en gebrek. Hij koos ervoor om drie jaar rond te wandelen en de mensen in nood op te zoeken. Om hun gebrokenheid op Zich te nemen en in hun leed te delen. Hij koos twaalf mannen uit om Zijn wandel op aarde mee samen te doen, terwijl Hij wist dat ze Hem vaak niet zouden begrijpen en zelfs zouden proberen tegen te houden om te doen wat Hij moest doen. Eén van hen zou Hem zelfs verraden. Toch hielden al deze dingen Hem niet tegen om ons tegemoet te komen.
We hebben de afgelopen weken in een sneltreinvaart wat kernverhalen uit het Oude Testament gelezen. Wat mij elke keer treft aan die verhalen is dat de mens telkens opnieuw faalt in het volgen van God. Er zijn hoopvolle momenten waarop Abraham, David en de profeten Hem volgen en geloven. Maar er zijn meer verhalen waarop ze falen en God teleurstellen dan momenten van geloof. Het herstel van de gebroken relatie vanuit de tuin in Genesis 3 lijkt elke keer weer ver weg. De mens redt het niet om God lief te hebben met heel zijn hart, heel zijn ziel en heel zijn verstand (Deuteronomium 6:5).
Tot God Zelf komt. Tot het Woord vlees wordt.
Jezus komt ons tegemoet in onze gebrokenheid. Hij is het vleesgeworden Woord, de vervulling van alle profetieën over de Messias die redding zou brengen. Hij is God die mens werd om dat te doen wat de mens zelf niet kon. Zijn leven is het voorbeeld voor ons wat het betekent om God lief te hebben met heel je hart, heel je ziel en heel je verstand. Alleen Hij kon dit volledig doen in Zijn leven.
Wat ik dan zo bijzonder en liefdevol vind, is dat Jezus niet verwijtend spreekt naar de discipelen. Hij verwacht geen bovenmenselijke dingen van hen. Toch geeft Hij hen wel bovenmenselijke kracht door de Heilige Geest en toch mogen zij getuigen zijn van Zijn wonderen. Hun leven en denken wordt langzaam veranderd door het onderwijs wat Hij geeft.
Zo wil Hij ook nu nog aanwezig zijn in mijn leven. Als ik mij voedt met het Woord en mijn denken hierdoor vernieuwd wordt, dan zal ik ook steeds meer veranderd worden in mijn handel en wandel. Dan mag ik, door genade, meer en meer gaan uitleven om de Heer mijn God lief te hebben met heel mijn hart, met heel mijn ziel en met al mijn verstand. Dan mag ik dat leren toepassen op mijn leven en dan mag ik gaan zien hoe het eruit ziet om Jezus te volgen in mijn leven. Dan mag ik het Woord gaan toepassen op mijn leven. Wat betekent het voor mijn leven om ‘heen te gaan en alle volken te onderwijzen, hen dopend in de Naam van de Vader en van de Zoon en van de Heilige Geest, hun lerend alles wat Hij mij geboden heeft om dat in acht te nemen’ (Mattheüs 28:19)?
Het leven en het onderwijs van Jezus verandert ons. Wat ik in mijn leven ervaar als ik op Jezus zie en Hem mag volgen, is dat ik niet meer geleid wordt door mijn angst voor mensen of mijn angst om te falen. Hij is daarin liefdevol aanwezig in mijn hart en denken. Ik hoef het niet uit eigen kracht te doen, want dan faal ik zoals zoveel mensen waar we ook in het Oude Testament over gelezen hebben.
Ik mag Zijn grootheid zien in mijn leven. In hoe Hij mij liefdevol leidt door mijn angst en comfort heen om Hem te volgen waar Hij mij leidt. Om uit te stappen in geloof en samen te gaan bidden met anderen in mijn woonplaats, zodat meer mensen in mijn dorp Zijn grootheid mogen zien en Jezus’ nabijheid mogen ervaren in hun gebrokenheid.
Hoe kan jij getuigen van de grootheid van God in jouw leven? Waar daagt Hij jou uit een stap te zetten uit je comfort en Zijn woord te verkondigen?
