Herken je het, dat er een tijd kan zijn dat je God belooft om opnieuw jezelf toe te wijden aan Hem en aan Zijn woord, méér te doen wat Hij van je vraagt? Als je ontdekt waarin je tekort geschoten bent, dan kan het je verdrietig maken. Zoals het hele volk huilde, toen de wet werd voorgelezen en ze bepaald werden bij hoe ver ze waren afgedwaald van Gods geboden.
Wat mooi dat Nehemia als stadhouder in hoofdstuk acht zegt: Dit is een heilige dag voor de Heer, huil niet en rouw niet. Ga wat lekkers eten, drink een zoete drank want de vreugde van de Heer is onze toevlucht, onze veilige haven.
En het volk het volk vierde feest en was blij, ze hadden het begrepen.
Ik ken ook zeker het gevoel dat veel dingen in mijn leven anders hadden moeten gaan, of, dat je gewild had dat dingen anders waren gelopen. Niet dat ik ooit alles overboord heb gegooid, maar omstandigheden kunnen het moeilijk maken om de Bijbel te lezen en om God te dienen. De duivel weet namelijk precies waar hij ons moet treffen om ons uit te schakelen in de strijd. En soms of vaker lukt hem dat ook. Dan kun je daarvan in de put zitten. En menselijk denken: Het is nu klaar, ik geloof nog, maar hoe ik het verder allemaal moet doen, geen idee.
Maar God denkt en kijkt anders dan wij mensen dat doen. Hij is verheugd als gelovigen weer opnieuw de schouders onder een werk zetten en Hem willen dienen, ondanks wat er allemaal gepasseerd is in het verleden en je je misschien helemaal niet blij voelt als je omkijkt. Bij Hem mag je altijd weer opkrabbelen en komen. Je mag weer aan een werk beginnen. En terwijl je in mineur kan zijn omdat het duidelijk is hoe ver je weg bent geweest, zegt God: Vier feest en wees blij dat je nu opnieuw weer een werk hebt aangepakt en Mij mag dienen.
Wat is het liefdevol hoe God reageert, alsof Hij ons hart kent. 🙂 Nee, Hij ként ons hart! En Hij is genadig en geduldig! Een tekst die nu in mij opkomt en hier precies bij past is deze:
Maar Jezus zeide: Niemand, die de hand aan de ploeg slaat en ziet naar hetgeen achter hem ligt,is geschikt voor het Koninkrijk Gods. Lucas 9:62
Dus ik zou je willen aanmoedigen, vier feest en wees blij als je opnieuw een werk voor God mag doen en iets mag opbouwen, in je gezin, je omgeving, in de gemeente… Je mag beseffen waar je vandaan komt, maar dan: je mag het vergeten, alle mislukkingen en fouten (oh wat is dat anders dan hoe wij mensen zijn!) omdat God ook vooruit kijkt en met je mee wil gaan en je wil leiden in alles wat je opnieuw voor Hem mag doen.
En het volk ging de bergen in om loof (takken) te halen van allerlei bomen, om er een loofhut van te maken en zo het loofhuttenfeest te vieren, wat niet meer was voorgekomen sinds Jozua het volk in het land had gebracht. Zo lees je ineens iets wat haast niet voor te stellen is: het loofhuttenfeest was al heel snel in de vergetelheid geraakt en nooit meer gevierd. Wat zal het een bijzonder gezicht geweest zijn dat het volk druk bezig was materiaal te zoeken in de omgeving, de hutten te maken en het feest te vieren.
Is er iets te bedenken waar je zelf nooit meer aan hebt gedacht en wat je nooit meer hebt gedaan sinds je tot geloof bent gekomen?
Ga het herontdekken en doen! Al is het dit:
Restore unto me, the joy of my salvation
and renew a right spirit within me (Keith Green)
n.a.v. de oproep in Op 2:4 en 5a: herstel je eerste liefde en doe opnieuw je eerste werken
Wat je na het feestvieren wél mag bedenken, hoe God erbij is geweest in de voorbije tijd, in alles wat je in je leven hebt meegemaakt. Als je door een situatie heen bent gegaan, kun je terugblikken en eerlijk erkennen hoe het was. Je beziet het anders dan toen je er middenin zat. Wat altijd te zien is (als je er oog voor kunt hebben) dat God trouw bleef, ondanks alles wat er voorgevallen is. Zo keek het volk ook terug en zag Gods zorg voor hen. En als je dat ziet en erkent: ja U was erbij! – en je God weer opnieuw wilt dienen in een werk, en Hem wilt volgen, dan sluit Hij opnieuw een verbond met jou.
Hoofdstuk tien begint met een hele rij mensen die hun handtekening onder dit op schrift gestelde verbond zetten. Zij worden bij name genoemd, in een oorkonde met een plechtige bezegeling. Het is geen vage anonieme bedoening; God kent ieder persoonlijk: de stadhouder, de priesters en de levieten, de hoofden van het volk, ze worden allen genoemd.
Wat een prachtige bemoediging dat God nooit opgeeft maar jou en mij altijd weer bij de hand neemt, weer opnieuw herstel geeft – hier in het boek Nehemia zelfs in een plechtig verbond! Laat dat een aansporing zijn om ook vol te houden, en altijd weer terug te keren naar de gedane gelofte.
Ónze verzegeling is de Heilige Geest, een vast en zeker bewijs dat we van God zijn en Zijn kracht in ons werkt. Hij geeft ons het verlangen om ons weer toe te wijden en de kracht om, na een moeilijke tijd (zoals het volk na de terugkeer) weer een werk kunnen aanvangen in Zijn koninkrijk.
Doe jij ook weer mee?