We zijn bijna aan het eind van onze studie. De afgelopen tijd hebben we de Bijbel bestudeerd en ontdekt wat er staat over de terugkomst van Jezus. Hoe God ons oproept om alert en waakzaam te zijn, zodat Zijn wederkomst ons niet overvalt. Wanneer ik de laatste woorden van Jezus lees dan valt het me opnieuw op hoe liefdevol en zachtmoedig Hij is. Hij geeft ons de opdracht om datgene te doen wat Hij Zelf op aarde heeft gedaan. En Hij troost ons met de belofte dat Hij altijd bij ons zal zijn. Hij kondigt hiermee de komst van Zijn Geest aan. Om nu in deze tijd te leven én waakzaam te zijn hoeven we niet op eigen kracht te doen. Daar helpt de Heilige Geest ons bij.
Deze week worden we aangemoedigd om elkaar te bemoedigen. Ook dit is een houding die me enorm aan Jezus doet denken. In de jaren dat Jezus hier op aarde rondliep verkondigde Hij een Koninkrijk van vrede in plaats van geweld. Hij liet een houding van liefde zien, van de minste willen zijn en opkomen voor de minder bedeelden onder ons. Dit was toen al een houding die totaal haaks stond op de manier van leven in die tijd. Ook nu nog horen we de oproep van de maatschappij om in alles de eerste, de beste en de meest opvallendste te zijn. Zorg dat je gezien en gehoord wordt, ongeacht de manier waarop. Zorg dat je de sterkste bent, dan zal je overwinnen.
Jezus roept ons op om discipelen te maken en hen te onderwijzen alles wat Jezus Zíjn discipelen geleerd heeft. Ook wij zijn discipelen van Jezus. Ook wij worden opgeroepen om nieuwe discipelen te maken. Net zoals Jezus Zijn discipelen leerde hoe ze moesten leven en wat ze moesten doen, zo mogen ook wij elkaar leren te leven als kinderen van God. We kunnen getuigen van de dingen die God in onze levens heeft gedaan. De grote én de kleine dingen waardoor je God aan het werk hebt gezien in je leven. Elk getuigenis kan een bemoediging zijn voor een ander om het vertrouwen in God te behouden. We mogen elkaar aansporen en aanmoedigen om vol te houden als de weg die voor ons ligt moeilijk lijkt te zijn. We mogen elkaar helpen om omhoog te blijven kijken, naar God en het van Hem te verwachten. Zo kunnen we Zijn koninkrijk verkondigen en door onze eigen manier van leven ook te laten zien.
Maar hoe doe je dat dan concreet. Het klinkt heel mooi, deze opdrachten die we in de bijbel lezen. Tegelijk kan het me soms overvallen, juist omdat het opdrachten zijn. Het is niet een vrijblijvende suggestie, die je eventueel zou kunnen opvolgen, mocht je tijd hebben. Zowel in de woorden van Jezus als Paulus klinkt heel duidelijk door dat we het moeten doen.
Maar wat als je zo moe bent dat het leven op zich al een overleven is. Wat als je al zoveel ballen omhoog houdt, dat je geen ruimte hebt voor extra ballen. Wat als elke extra stap je zuurstoftekort oplevert. Hoe kun je dan nog gericht zijn op het bemoedigen van anderen en het maken van discipelen?
Ik deel graag een beeld met je wat een paar week geleden met mij gedeeld werd. Het gaat over de vraag of je een waterbekken of een afwateringskanaal bent. In de 12 eeuw deelde Bernardus Clairvaux dit beeld in zijn preek over hooglied.
‘Een afwateringskanaal loost het water onmiddellijk, zodra het water binnenkomt. Bij een waterbekken is dat anders. Een waterbekken wacht tot het geheel vol is. Dan pas begint een waterbekken óver te lopen. Een waterbekken deelt uit van eigen volheid terwijl het zelf gevuld blijft’.
Wat ben jij, wat ben ik?
Ik weet in elk geval dat ik zo’n waterbekken wil zijn. Ik geloof dat ik dit ook mág zijn. Jezus Zelf is hier ook een prachtig voorbeeld van. We lezen zo vaak dat Jezus Zich terugtrok om bij de Vader te zijn. Jezus zocht de stille plekken op en nam de tijd om Zich te laten vullen met dat wat de Vader Hem gaf. Pas daarna ging Jezus verder. Vanuit de Vader kon Hij invulling geven aan Zijn bediening.
Wanneer ik als een waterbekken wil leven, dan is het van belang om me te laten vullen met God Zelf. Eerst mag ik zelf ontvangen van wat God mij te geven heeft, zoals liefde, trouw, rust, vrede, wijsheid enzovoorts. Het is ook belangrijk om dat te blijven ontvangen. Op deze manier kan je als waterbekken namelijk ook echt overlopen. Wanneer je zo leeft gaat het je geen moeite kosten om te geven, omdat je geeft vanuit jouw overvloed. Zo heeft God ons en deze wereld gemaakt. Onze God is een overvloedige God. Hij geeft overvloedig zodat wij ook overvloedig kunnen zijn. Al vanaf het begin mocht de mensheid proeven van Gods overvloed, lees maar in Genesis hoe God de prachtige en overvloedige tuin in Eden tot onze beschikking stelde. Helaas gaf de mens ruimte aan de vijand zodat die de overvloed van ons af kon nemen. En hoewel Jezus al door Zijn offer overwonnen heeft, leven we hier nog steeds niet ten volle zoals God ons bedoeld heeft.
Toch wil ik je aanmoedigen om te blijven geloven en te vertrouwen in de overvloed van God. Dat vraagt soms geduld. Wanneer je het gevoel hebt al zolang op reserves te leven, dan kan het langer duren voordat je reserves aangevuld zijn. En zelfs wanneer ze aangevuld zijn, kan het nog steeds even duren tot je kan overstromen. Ondertussen mag je genieten van de bemoedigingen van je mede gelovigen. Je mag eerst zelf een discipel zijn en Gods liefde, Zijn onderwijs en Zijn waarheid over jou ontvangen en leren je eigen te maken. Jezus heeft ons Zijn Geest beloofd én gegeven. De Heilige Geest is onze Helper die ons helpt om te ontvangen, hierin te groeien en uit te delen. Maar vergeet niet dat je pas uitdeelt vanuit je overvloed! Zo raak je niet uitgeput.
Wanneer je net als Jezus Zelf steeds het aangezicht van de Vader zoekt en je zo keer op keer laat vullen door Hem, dan kan je erop vertrouwen dat de Geest je zal laten weten wanneer je overvloeit. God zal je laten zien wanneer en hoe jij tot zegen kan zijn. Vanuit jouw overvloed kan je dan delen. Zonder dat je opbrandt.
Ik bid dat deze studie je overvloedig gezegend heeft. Zodat jij nu of later, weer tot zegen kan zijn.
